Jan VII Paleolog
Cesarz bizantyński | |||
Okres | od 1399 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Manuel II Paleolog | ||
Następca | Andronik V Paleolog | ||
Cesarz bizantyński | |||
Okres | 1390 | ||
Poprzednik | Jan V Paleolog | ||
Następca | Jan V Paleolog | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Paleologowie | ||
Data urodzenia | 1370 | ||
Data i miejsce śmierci | 22 września 1408 | ||
Ojciec | Andronik IV Paleolog | ||
Matka | Maria bułgarska | ||
Żona | Irena Gattilusio | ||
Dzieci | Andronik V Paleolog | ||
Moneta | |||
| |||
|
Jan VII Paleolog (gr. Ιωάννης Ζ' Παλαιολόγος, Iōannēs VII Palaiologos) (ur. 1370, zm. 22 września 1408 w Salonikach) – cesarz bizantyjski przez okres kilku miesięcy w 1390 pod koniec rządów Jana V Paleologa oraz współcesarz z Manuelem II w latach 1399–1402. Syn Andronika IV Paleologa.
Życiorys
Brał udział w buncie swego ojca przeciwko dziadkowi – Janowi V. Pod koniec życia dziada, 14 kwietnia 1390 roku udało mu się zająć tron, z którego został zrzucony przez swojego stryja – Manuela II. Uciekł następnie do sułtana Bajazyda I. Powrócił do Bizancjum i mimo początkowego konfliktu, Manuel II powierzył mu ster rządów na czas swojej podróży po Europie w latach 1399–1403. Współcesarzem został wówczas także jego syn – Andronik V Paleolog[1].
Ożenił się z Ireną Gattilusio. Miał z nią syna Andronika V Paleologa.
Przypisy
- ↑ M.B. Leszka, Manuel II, [w:] Paleologowie, seria: "Dynastie świata", Warszawa 2011, s. 36 - 39.
Bibliografia
- Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa 2002.
- p
- d
- e
- gwiazdką*oznaczono monarchów nienależących do dynastii
- p
- d
- e
- Britannica: biography/John-VII-Palaeologus
- SNL: Johannes_7._Palaiologos
- Catalana: 0034611
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 28119