IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie

IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie

liceum
Budynek szkoły od strony ul. Wspólnej (2025)
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Adres	ul. Hoża 88 00-682 Warszawa
Data założenia	1874
Patron	Klementyna Hoffmanowa
Dyrektor	Joanna Redak
Wicedyrektorzy	Anna Drosio Elżbieta Błahuta Lucyna Michałka-Kempisty
Położenie na mapie Warszawy IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie
Położenie na mapie Polski IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie
52°13′30,0″N 21°00′17,3″E/52,225000 21,004806
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej – publiczne liceum ogólnokształcące w Warszawie, znajdujące się przy ulicy Hożej 88. Zostało założone w 1874 roku.

Początki szkoły sięgają 1874, kiedy to powstała prywatna pensja dla dziewcząt Izabeli Smolikowskiej. Jedną z pierwszych abiturientek pensji była m.in. aktorka Wanda Barszczewska^[2]. W 1896 pensja przeszła na własność Pauliny Hewelke^[3][4]. Na przełomie XIX i XX wieku, pensja Pauliny Hewelke była jedną z pierwszych, w których lekcje prowadzono po polsku^[3]. Bardzo prężnie działało w niej koło Organizacji Młodzieży Narodowej, będącej ekspozyturą Związku Młodzieży Polskiej „Zet”^[4]. Założono w niej pierwszą w żeńskich szkołach w Warszawie pracownię chemiczną i fizyczną. Organizowano też wycieczki wakacyjne^[3][4]. Wśród ówczesnych nauczycieli byli między innymi polonista Adam Kryński i geograf Wacław Nałkowski. W tamtych latach w gimnazjum nauki pobierała autorka Nocy i dni Maria Dąbrowska^[5] oraz Maria Kownacka^[6].

Po upaństwowieniu w 1919 szkoła otrzymała imię Klementyny Hoffmanowej, a dyrekcję objęła Helena Goska, która prowadziła gimnazjum do 1933. Od tego czasu dyrektorką szkoły była dr Władysława Hoszowska, kierująca szkołą do 1944.

W okresie międzywojennym Liceum Hoffmanowej ukończyły między innymi skrzypaczka Eugenia Umińska, a także aktorki: Barbara Drapińska i Irena Kwiatkowska^[1]. Nauczycielką arytmetyki była w tym czasie Helena Skłodowska-Szalay, siostra Marii Curie-Skłodowskiej^[7][8].

Przez cały okres okupacji niemieckiej szkoła nie przerwała pracy. W 1939 naukę podjęto 5 października w lokalu przy ul. Mazowieckiej, a półtora miesiąca potem powrócono do własnego budynku. Po zamknięciu przez Niemców polskich szkół średnich, grono pedagogiczne szkoły przystąpiło do organizacji tajnego nauczania. Tajne komplety rozpoczęły działalność 1 grudnia 1939 i organizowane były aż do wybuchu powstania warszawskiego. Szkoła funkcjonowała pod różnymi oficjalnymi szyldami: Ognisko Świetlicowe przy Wydziale Zarządu Miejskiego, Szkoła Gospodarstwa Domowego, Szkoła Modniarsko-Czapnicza oraz Szkoła Farbiarsko-Gorseciarska.

W szkole przerabiano program licealny, organizowano tajne egzaminy dojrzałości oraz wydawano matury. Wiele uczennic brało czynny udział w działalności konspiracyjnej. Zaangażowane w walkę podziemną były m.in. harcerki z działającej przy szkole Pomarańczowej Drużyny. Szkoła przerwała działalność po wybuchu powstania warszawskiego.

Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie władz szkolnych, Liceum Hoffmanowej na nowo zorganizowała jedna z jego nauczycielek, dr fizyki Agnieszka Podjed, która kierowała szkołą do 1960. Dawna siedziba szkoły przy ul. Marszałkowskiej została zniszczona w czasie walk, w związku z tym gimnazjum umieszczono w gmachu przy ul. Polnej 46a. Stąd w 1961 zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. Emilii Plater 29, wzniesionej na terenie dawnego Ogrodu Pomologicznego^[9]. Modernistyczny zespół budynków został zaprojektowany przez Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza^[10]. W tym samym roku szkoła stała się liceum koedukacyjnym.

Od września 2013 roku, IX Liceum Ogólnokształcące wraz z Gimnazjum nr 43 stanowiło Zespół Szkół nr 125, z siedzibą w przedwojennym budynku przy ulicy Hożej 88^[11].

Budynek powstał w latach 1919–1920 dla prowadzonej przez Alfonsa Graviera Szkoły Budowlanej. W końcu lat 30. XIX w. w budynku mieściły się także następujące szkoły: Chemiczno-Przemysłowa, Drogowa, Miernicza^[12]. Podczas II wojny światowej funkcjonowała tu Państwowa Szkoła Techniczno-Mechaniczna, a następnie w latach 5 czerwca 1942 do 21 lipca 1944 stacjonowało Frontleitstelle 72 – centrum dowodzenia frontem wojsk Wermachtu^[13][14]. Po wojnie w budynku wznowiła działalność Państwowa Szkoła Techniczna, przekształcona w 1975 w Zespół Szkół Samochodowych i Licealnych Nr 1^[15].

W dniu 1 września 2017 Zespół nr 125 przekształcił się na nowo w IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej, w którym do 31 sierpnia 2019 funkcjonowały również oddziały gimnazjalne.

• Izabela Smolikowska (1874–1896)
• Paulina Hewelke (1896–1919)
• Helena Goska (1919–1933)
• Władysława Hoszowska (1933–1944)
• Agnieszka Podjed (1945–1960)
• Zbigniew Marciniak (1960–1962)
• Stefan Krzysztoszek (1962–1967)
• Wacław Wawrzyniak (1967–1997)
• Zofia Daruk (1997–2007)
• Zofia Pietrzak (2007–2014)
• Ryszard Raczyński (2014–2017)
• Joanna Kiełbasa (2017−2024)
• Joanna Redak (od 2024)^[1]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Nauczyciele IX Liceum Ogólnokształcącego im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Absolwenci IX Liceum Ogólnokształcącego im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie.

Absolwentami liceum są m.in.: Krzysztof Adamowicz, Wanda Barszczewska, Agata Bielik-Robson, Maria Bohuszewiczówna, Jolanta Brach-Czaina, Marcin Bruczkowski, Wanda Burzyńska-Pazdowa, Katarzyna Chałasińska-Macukow, Maria Cytowska, Barbara Drapińska, Maria Dziak, Maria Dzierżanowska^[16], Mateusz Grydlik, Maria Grzegorzewska, Tomasz Jakubiak^[17], Jerzy Kaczyński, Małgorzata Kidawa-Błońska, Marta Kightley, Zofia Kirkor-Kiedroniowa^[18], Barbara Koc, Wojciech Kocot, Bronisława Konopacka, Marek Kośmicki, Alicja Kotowska^[19], Piotr Kraśko, Krystyna Kubicka, Irena Kwiatkowska, Olaf Lubaszenko, Izabela Łopuska, Eugenia Malinowska, Ryszard Mączewski, Teresa Monasterska, Jolanta Morońska, Teresa Mroczko, Marcin Napiórkowski, Danuta Naruszewicz, Maria Opielińska, Hanna Petrynowska^[20], Ewa Podleś, Alicja Przyłuska-Fiszer, Piotr Salwa, Nela Samotyhowa, Krzysztof Sieniawski, Sławomir Sikora, Janina Sippko, Agata Smoktunowicz^[21], Andrzej Sobczak, Justyna Sobolewska, Krzysztof Stanowski^[22], Halina Starczewska, Janina Strzelecka, Dorota Sumińska, Andrzej Szeptycki, Piotr Szymczak, Eugenia Umińska, Krystyna Wańkowicz, Patryk Wild, Jarosław Włodarczyk, Katarzyna Zabielska-Koczywąs, Marcin Zaremba, Paweł Zuchniewicz.

Miejsce w rankingu Licea warszawskie miesięcznika „Perspektywy”^[23]:

Prawdopodobnie pensja prowadzona przez Paulinę Hewelkę służyła Bolesławowi Prusowi za pierwowzór pensji pani Latter z Emancypantek. Prus pracował wówczas naprzeciwko siedziby pensji na rogu ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza, w gmachu wydawnictwa Gebethner i Wolff^[1].

• Strona internetowa