IŻ-350
Producent | Iżmasz |
---|---|
Okres produkcji | 1946-1951 |
Miejsce produkcji | Iżewsk ZSRR |
Napęd | |
Silnik | 1-cyl. dwusuwowy |
Pojemność | 346 cm³ |
Stopień sprężania | 5,8:1[a] |
Moc | 10,5 KM przy |
Skrzynia biegów | 4 |
Ogumienie | |
Rozmiar opon | 3,25-19[a] |
Inne | |
Poprzednik | IŻ-12 |
Następca | IŻ-49 |
Modele bliźniacze | DKW NZ 350-1 |
Modele podobne | Jawa 350 pérák |
IŻ-350 (ros. ИЖ-350) – radziecki średni motocykl klasy 350 cm³ produkowany w latach 1946-1951 w zakładach Iżmasz w Iżewsku. Stanowił kopię niemieckiego DKW NZ 350-1.
Historia
Wkrótce po zakończeniu II wojny światowej władze radzieckiego przemysłu zdecydowały o podjęciu na nowo produkcji motocykli w zakładach Iżmasz w Iżewsku, które przed wojną zajmowały się produkcją motocykli o pojemności 300 do 350 cm³. Pierwszym miała być kopia niemieckiego lekkiego motocykla DKW RT 125-1, lecz dyrekcji zakładów udało się przekonać władze o celowości produkcji średnich motocykli, jak przed wojną (RT-125 był już produkowany w Moskwie i Kowrowie, jako M1A i K-125)[1]. Jako wzór wybrano wobec tego niemiecki DKW NZ 350-1 o pojemności silnika 346 cm³[2]. Model NZ 350-1 stanowił wprowadzone do produkcji podczas wojny ulepszenie przedwojennego NZ 350, ze zmodernizowanym silnikiem, z odlewanym żeliwnym karterem i nowszą prądnicą przejętą z DKW RT 125[3]. Skrzynia biegów miała 4 przełożenia i sterowana mogła być nożnie lub ręcznie[3].
Skopiowany motocykl nazwany został IŻ-350. Skompletowanie dokumentacji i oprzyrządowania nastąpiło przy udziale zakładów DKW, w ramach reparacji wojennych[1]. Pierwotnie używano nawet niemieckich półfabrykatów[1]. Produkcję uruchomiono pod koniec 1946 roku, w którym wyprodukowano 83 sztuki[1]. W 1947 wyprodukowano 2357 motocykli, a w kolejnym roku – 16 042[1]. Konstrukcję w toku produkcji ulepszono, między innymi zamieniając żeliwny karter silnika na odlewany aluminiowy, co pozwoliło zmniejszyć masę o 28 kg[2].
Od 1947 roku produkowano także małe ilości opracowanej w Iżewsku wersji sportowej – crossowej IŻ-350S. Główną zmianą było nowoczesne zawieszenie przednie i tylne ze sprężynami i hydraulicznymi amortyzatorami. Z przodu zastosowano widelec teleskopowy, w tylnym zawieszeniu – wahacze[1]. Tłumiki poprowadzono wyżej, ponad osią koła tylnego[1]. Zdjęto reflektor, światło tylne, bagażnik i mechanizm ręcznej zmiany biegów[1].
Do końca produkcji w 1951 roku zbudowano 126 267 motocykli IŻ-350[1] lub według innych danych 127 090[4]. Następcą był zmodernizowany IŻ-49, w którym zastosowano zawieszenie ze sportowego IŻ-350S[1].
- IŻ-350 1951 roku
- Silnik
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Oleg Kurichin, Wozrożdienije marki «IŻ», „Tiechnika Mołodioży” nr 3/1999.
- ↑ a b A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.223-224
- ↑ a b A. Woroncow i in., Encykłopiedija motocykłow, s.187
- ↑ Skolko i kakich IŻej izgotowleno na 1. 01. 1986 (Сколько и каких ИЖей изготовлено на 1.01.1986), „Za rulom” 10/1986 s.8.
Bibliografia
- Oleg Kurichin: Wozrożdienije marki «IŻ», "Tiechnika Mołodioży" nr 3/1999 (ros.)
- A. Woroncow, Je. Pewzner, D. Dolnikow, A. Popow, R. Sazonow: Encykłopiedija motocykłow, Za Rulom, 2003, Moskwa, ISBN 5-85907-340-2 (ros.)