Jeden z najwybitniejszych zawodników w historii polskiego hokeja na lodzie. Podczas 22 sezonów w polskiej I lidze rozegrał 628 mecze (4. miejsce w klasyfikacji wszech czasów), strzelając 134 gole. W latach 1983 i 1988 zdobywca Złotego Kija dla najlepszego hokeisty w kraju.
W reprezentacji Polski zadebiutował jako 17-letni junior w 1974. W latach 1974-1994 wystąpił 248 razy[3] (rekordzista kadry), zdobywając 54 bramki i 109 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej. Kapitan reprezentacji w latach 1982–1994.
Po zakończeniu czynnego uprawiania hokeja zaczął pracować jako trener. W latach 1994–1996 pełnił funkcję asystenta selekcjonera narodowej kadry Polski Władimira Safonowa, po czym w 1996 wyjechał do Niemiec. W 1997 trafił do Szwajcarii, gdzie początkowo prowadził tamtejsze kluby trzecioligowe i drugoligowe. Ostatecznie trafił do ekstraligowego ZSC Lions, w którym przez trzy lata szkolił pierwszy zespół seniorów, a później zajął się opracowywaniem koncepcji i nadzorowaniem szkolenia młodzieży, trenowaniem grup juniorskich oraz asystowaniem szkoleniowcowi drugiej drużyny seniorów. W sezonie 1994/1995 pełnił funkcję asystenta głównego trenera pierwszej drużyny seniorów, która zdobyła wicemistrzostwo Szwajcarii. Podczas jego pracy drużyna juniorska zdobyła siedmiokrotnie mistrzostwo w lidze Elite A podczas 10 sezonów[6]. W 2020 zakończył pracę w klubie ZSC i postanowił powrócić do Polski[7].
