Gotfryd II Brodaty
książę Górnej Lotaryngii (jako Gotfryd III) | |
Okres | od 1044 |
---|---|
książę Dolnej Lotaryngii | |
Okres | od 1065 |
Dane biograficzne | |
Data śmierci | 1069 |
Ojciec | Gozelo I Wielki |
Żona | Beatrycze |
Dzieci | Gotfryd III Garbaty, |
Gotfryd II Brodaty (zm. 1069) – książę Górnej Lotaryngii w latach 1044–1047 (jako Gotfryd III) i Dolnej Lotaryngii w latach 1065–1069 (jako Gotfryd II).
Był synem Gozelo I Wielkiego, księcia Górnej i Dolnej Lotaryngii. Po śmierci ojca w 1044 roku nadaniem Henryka III Salickiego został księciem Górnej Lotaryngii. Dolna Lotaryngia przypadła młodszemu bratu Gotfryda - Gozelo II Próżniakowi. Wskutek buntu przeciw cesarzowi (wspieranego przez Dirka IV i Baldwina V Flandryjskiego[1]) został uwięziony i pozbawiony władzy. W 1057 roku wyruszył do Spoleto, które nadał mu jego brat, papież Stefan IX. Utracił je jednak rok później, gdy brat zmarł. W 1059 zainstalował w Stolicy Apostolskiej swojego sojusznika Mikołaja II. W 1065 roku cesarz Henryk IV nadał mu Górną Lotaryngię, którą rządził aż do śmierci.
Poślubił Beatrycze, córkę Fryderyka II, księcia Dolnej Lotaryngii. Z tego małżeństwa pochodzili:
- Gotfryd III Garbaty,
- Ida Lotaryńska, żona Eustachego II z Boulogne,
- Wiltruda.
Przypisy
- ↑ Jan Balicki, Maria Bogucka: Historia Holandii. Wrocław: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1989, s. 23. ISBN 83-04-03025-X.
Bibliografia
- Morby J. E., Dynastie świata, Kraków 1995, ISBN 83-7006-263-6, s. 153, 209.
- Biografia na stronie FMG.ac
- p
- d
- e
Królowie Lotaryngii |
| ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Książęta Lotaryngii | |||||||||||||||||||
Książęta Dolnej Lotaryngii |
| ||||||||||||||||||
Książęta Górnej Lotaryngii |
|
- p
- d
- e
Margrabiowie Toskanii |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Władcy Florencji |
| ||||
Wielcy książęta Toskanii |
| ||||
Królestwo Etrurii |
| ||||
Wielcy książęta Toskanii |
|