Gaston d’Eu
 Gaston d’Eu (ok. 1880) | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 kwietnia 1842 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 28 sierpnia 1922 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1855-1870 |
| Główne wojny i bitwy | wojna paragwajska |
 | |
Gaston d’Eu (fr. Louis Philippe Marie Ferdinand Gaston; ur. 28 kwietnia 1842 w Neuilly-sur-Seine, zm. 28 sierpnia 1922 w Rio de Janeiro) – francuski arystokrata, hrabia d’Eu, jeden z dowódców wojsk brazylijskich w wojnie paragwajskiej.
Życiorys
Wczesne życie
Urodził się 28 kwietnia 1842 w Neuilly-sur-Seine jako najstarszy syn Wiktorii Koburg-Koháry oraz Ludwika Orleańskiego; był wnukiem Ludwika Filipa. Gdy rewolucja lutowa zmusiła jego dziadka do abdykacji, on i jego rodzina uciekli do Wielkiej Brytanii rządzonej wówczas przez królową Wiktorię – kuzynkę jego matki.
W wieku trzynastu lat rozpoczął karierę wojskową. Nie mógł jednak szkolić się w armii francuskiej jako wygnaniec, dlatego ukończył szkołę wojskową w hiszpańskiej Segowii ze stopniem kapitańskim.
W październiku 1864 poślubił Izabelę Brazylijską[1], z którą doczekał się trójki dzieci[2].
Wojna paragwajska
Podczas miesiąca miodowego jego i Izabeli wybuchła wojna paragwajska. Cesarz Piotr II wysłał do d’Eu list z prośbą o przybycie i pomoc brazylijskiemu wojsku. 22 marca 1869 dotychczasowy zwierzchnik brazylijskiej armii, Luís Alves de Lima e Silva, markiz Caixas zrezygnował z dalszego przywództwa z powodu swego stanu zdrowia[1] i został zastąpiony przez d’Eu .Jego wybór na nowego głównodowodzącego w chwili gdy miał 27 lat spotkał się z pozytywnym przyjęciem brazylijskiej opinii publicznej. W owym czasie wielu Brazylijczyków uważało, że konflikt i polowanie na Francisco Solano Lópeza , paragwajskiego dyktatora, są daremne i niepotrzebne; d’Eu podzielał to przekonanie. Mimo początkowych sukcesów (jak chociażby w bitwie pod Acosta Ñu), we wrześniu 1869 zachorował na depresję, wywołaną dużą liczbą ofiar konfliktu. Do zakończenia wojny (1 marca 1870) brał udział w działaniach wojennych jedyne nominalnie. Gdy 29 kwietnia 1870 powrócił do Brazylii został przyjęty jako bohater[1].
Późniejsze życie
15 listopada 1889 w Brazylii proklamowano republikę. Rodzina cesarska została zmuszona do opuszczenia kraju; d’Eu z najbliższą rodziną przeniósł najpierw do Portugalii, a następnie do Normandii.
Dopiero w 1921, po śmierci żony, hrabia mógł ponownie pojawić się w Brazylii. Przy tej okazji zabrał ciała swoich teściów, aby pochować je w Mauzoleum Cesarskim katedry w Petrópolis . Rok później d’Eu zmarł z przyczyn naturalnych na morzu u wybrzeży Brazylii, 28 sierpnia 1922, podczas podróży do tego kraju na obchody setnej rocznicy odzyskania niepodległości. Ciała jego i Izabeli zostały razem przewiezione do Brazylii 7 lipca 1953 i pochowane 12 maja 1971 w Mauzoleum Cesarskim, obok jego teściów.
Życie prywatne
Ślub z córką cesarza Brazylii zainicjował jego wuj, król Portugalii, Ferdynand II[2]. Choć początkowo d’Eu był rozczarowany brakiem urody żony, z czasem pokochał ją aż do ostatnich dni swojego życia. Izabela odwzajemniła to uczucie[2]. Ich pierwsze dziecko, Luisa Victoria, przyszło na świat 28 lipca 1874, jednak od razu zmarło z powodu komplikacji porodowych, przez co para pogrążyła się w głębokim bólu. Rok później, 15 października 1875 narodził się ich syn, Pedro, co ukoiło ból małżeństwa i pomogło mu pogodzić się ze stratą[2].
Mimo upośledzenia spowodowanego wadą lewego ramienia powstałą przez problemy przy porodzie, Pedro był zdrowym dzieckiem. Hrabia zawsze traktował swoją żonę z cierpliwością i uprzejmością, aby pomóc jej przejść przez depresję, na którą cierpiała, zakładając, że w jakiś sposób mogła uniknąć wady wrodzonej Pedra[2].
