Franz Bopp
Państwo działania | Niemcy |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 14 września 1791 |
Data i miejsce śmierci | 23 października 1867 |
profesor | |
Specjalność: Językoznawstwo porównawcze | |
Doktor honoris causa Uniwersytet w Getyndze – 1820 | |
Nauczyciel akademicki | |
uczelnia | Uniwersytet w Berlinie |
Stanowisko | profesor nadzw. |
Okres zatrudn. | 1821-1825 |
Stanowisko | profesor zwyczajny |
Okres zatrudn. | 1825-1867 |
Franz Bopp (ur. 14 września 1791 w Moguncji, zm. 23 października 1867 w Berlinie) – niemiecki językoznawca, indoeuropeista. Główny twórca językoznawstwa historyczno-porównawczego[1].
Życiorys
Po ukończeniu gimnazjum w Aschaffenburgu studiował w latach 1810–1812 na uniwersytecie w Aschaffenburgu. 1812-1820 studia w Paryżu (sanskryt, perski, arabski, hebrajski) i w Londynie. W roku 1820 doktorat honoris causa uniwersytetu w Getyndze. W 1821 został profesorem uniwersytetu w Berlinie i kierownikiem specjalnie dla niego utworzonej katedry sanskrytu. 1822 został członkiem Pruskiej Akademii Nauk[2].
Badania naukowe
Uznawany za głównego twórcę językoznawstwa historyczno-porównawczego, badacza gramatyki porównawczej języków rodziny indoeuropejskiej. Badał strukturę gramatyczną języków indoeuropejskich i relacje pokrewieństwa pomiędzy językami indoeuropejskimi, a również relacje pomiędzy językami indoeuropejskimi i nieindoeuropejskimi[2].
Traktował język jako organizm, jako naturalny organ (Naturkörper), który rodzi się, rozwija i obumiera[3].
Wypowiadał się też na temat klasyfikacji typologicznej języków świata, wyróżniając dwie główne grupy języków: 1) języki pozbawione gramatyki, jak język chiński (obecnie nazywane językami izolującymi), 2) języki z formami gramatycznymi, jak języki indoeuropejskie[4].
Jego główne dzieło to: Über das Conjugationssystem der Sanskritsprache in Vergleichung mit jenem der griechischen, lateinischen, persischen und germanischen Sprache (O systemie koniugacji sanskrytu w porównaniu z greką, łaciną, perskim i germańskim językiem), wydaną we Frankfurcie w 1816. W roku 1820 ukazała się wersja angielska tego dzieła[2]. Był opiekunem dysertacji De negatione napisanej przez Hipolita Cegielskiego[5].
Inne publikacje Franza Boppa (wybór)
- Ausführliches Lehrgebäude der SanskritaSprache (1827)[1]
- Über die keltischen Sprachen (1839)
- Vergleichende Grammatik des Sanskrit, Zend, Griechischen, Lateinischen, Litauischen, Altslawischen, Gotischen und Deutschen (od 1838: celtycki). 6 tomów (1833-1852)
- Über die Verwandtschaft der malajisch-polynesichen Sprachen mit den indisch-europäischen (1840)
- Die kaukasischen Glieder des indoeuropäischen Sprachstamms (1847)
- Über die Sprache der alten Preussen und ihren verwandtschaftlichen Beziehungen (1853)[2]
Przypisy
- ↑ Bopp Franz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-02-01] .
- ↑ a b c AdamA. Heinz AdamA., Dzieje językoznawstwa w zarysie, 1978, s. 134 [dostęp 2024-01-01] (pol.).
- ↑ AA. Heinz AA., Dzieje, 1978, s. 135 [dostęp 2024-02-01] (pol.).
- ↑ AA. Heinz AA., Dzieje, s. 149 (pol.).
- ↑ Informacja na wystawie Hipolit Cegielski 1813–1868, Poznań, Biblioteka Uniwersytecka, sierpień 2013.
Linki zewnętrzne
- Franz Bopp – dzieła w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000118674466
- VIAF: 61614118
- LCCN: n85116998
- GND: 118659332
- LIBRIS: nl022v663lj66v0
- BnF: 12311805b
- SUDOC: 032006845
- NLA: 35020308
- NKC: js20020805486
- BNE: XX1565580
- NTA: 070334277
- BIBSYS: 90175714
- CiNii: DA00907204
- Open Library: OL915223A
- PLWABN: 9810672936505606
- NUKAT: n00712170
- J9U: 987007273355305171
- PTBNP: 1205709
- CANTIC: a10776175
- LNB: 000146720
- NSK: 000372773
- CONOR: 245001059
- LIH: LNB:V*54200;=zW
- PWN: 3879500
- Britannica: biography/Franz-Bopp
- Treccani: franz-bopp
- Universalis: franz-bopp
- БРЭ: 1877982
- NE.se: franz-bopp
- SNL: Franz_Bopp
- VLE: franz-bopp
- Catalana: 0011261
- DSDE: Franz_Bopp
- Hrvatska enciklopedija: 8713