Ewentracja

Ten artykuł od 2007-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ewentracja (wytrzewienie) jest to rozejście się rany pooperacyjnej na całej długości lub w części wraz z otrzewną i wypadnięciem trzewi (sieć większa i jelito cienkie) poza obręb jamy brzusznej.

Częstość tego powikłania oceniana jest według różnych autorów na 0,2 - 6% zabiegów brzusznych. Śmiertelność po ewentracji oceniana jest na 30-70% przy czym decyduje tu najczęściej ciężki stan pacjenta spowodowany chorobą zasadniczą, a nie samo powikłanie.

Istnieje wiele czynników powodujących gorsze gojenie się ran pooperacyjnych. Do najważniejszych zalicza się:

• wiek (>65 lat)
• infekcję rany
• choroby płuc
• niewydolność krążenia
• otyłość
• hypoalbuminemię
• nowotwór
• wodobrzusze
• przewlekłe leczenie sterydami.

Inne czynniki ryzyka:

• płeć męska
• ciała obce
• stomia w ranie,
• operacja w trybie pilnym,
• niedokrwistość,
• cukrzyca
• żółtaczka.

Jeżeli ewentracja wystąpi do 3 doby po zabiegu prawdopodobny jest błąd chirurga (nieodpowiednia technika szycia, źle dobrane szwy). Ewentracje późniejsze związane są raczej z czynnikami niezależnymi od techniki zabiegu. Ewentracji często towarzyszą inne powikłania jak np. ropnie wewnątrzbrzuszne.

Wyróżnia się ewentrację całkowitą – rozejście się wszystkich warstw powłok brzucha oraz ewentrację podskórną, kiedy zachowana jest ciągłość szwu skórnego. Zapobieganie ewentracji polega na przestrzeganiu zasad chirurgii oraz eliminacji czynników ryzyka. U chorych z wysokim ryzykiem ewentracji zakłada się w czasie pierwotnego zabiegu dodatkowo szwy antyewenteracyjne (linki stalowe w koszulkach silastikowych) przez wszystkie warstwy powłok brzucha oparte na plastykowych płytkach po bokach rany.

Leczenie ewentracji całkowitej jest tylko operacyjne i polega na kontroli jamy brzusznej i ponownym zeszyciu powłok ze wzmocnieniem szwem antyewenteracyjnym. W przypadku ewentracji podskórnej można przyjąć postawę wyczekującą. Na jej tle powstaje zawsze przepuklina pooperacyjna.