Ewa Bieńkowska

Ten artykuł dotyczy literaturoznawczyni. Zobacz też: Ewa Bieńkowska (prawniczka).

Ewa Bieńkowska

Ewa Bieńkowska Warszawa, 25 listopada 2009 r.
Data i miejsce urodzenia	13 września 1943 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
„Dwie twarze losu: Nietzsche-Norwid” „Co mówią kamienie Wenecji” „Pisarz i los. O twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego” „W ogrodzie ziemskim. Książka o Miłoszu” „Michał Anioł. Nieszczęśliwy Rzymianin”
Multimedia w Wikimedia Commons

Ewa Bieńkowska (ur. 13 września 1943 w Warszawie) – polska eseistka, historyczka literatury, prozaiczka, tłumaczka literatury pięknej.

Życiorys

Córka Władysława Bieńkowskiego (1906–1991), działacza politycznego, socjologa i publicysty i Flory z d. Zaborowskiej (1909–1990), powieściopisarki, poetki i dramatopisarki. Siostra Andrzeja Bieńkowskiego.

Studiowała filologię romańską i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1970 obroniła doktorat, a w 1981 habilitację w Instytucie Badań Literackich PAN. W latach 1975–1980 prowadziła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim wykłady z literatury francuskiej i teorii kultury. W grudniu 1975 był sygnatariuszką protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)^[1].

Od listopada 1981 za granicą, wykładała na uczelniach w Niemczech Zachodnich i Francji. Wykładowczyni Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Członek zespołu redakcyjnego „Zeszytów Literackich”. Publikowała m.in. w „Znaku”, „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Tekstach”, „Twórczości”, „Więzi”. Zasiada w jury Nagrody Fundacji im. Kościelskich w Genewie.

19 czerwca 2023 została uhonorowana Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego – za rok 2022^[2].

Mieszka w Wersalu.

Twórczość

• Dwie twarze losu: Nietzsche-Norwid (szkic literacki; Państwowy Instytut Wydawniczy 1975; Nagroda Fundacji im. Kościelskich, Genewa 1977)
• W poszukiwaniu królestwa człowieka. Utopia sztuki od Kanta do Tomasza Manna (eseje literackie; Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik” 1981, ISBN 83-07-00471-3)
• Dane odebrane. Tryptyk włoski (opowiadania; Puls Publications 1985, ISBN 0-907587-20-8)
• Co mówią kamienie Wenecji (eseje; Słowo/obraz terytoria 1999, ISBN 83-87316-11-3; seria „Pasaże”)
• Spór o dziedzictwo europejskie. Między świętym a świeckim (eseje; W.A.B. 1999, ISBN 83-87021-80-6)
• Pisarz i los. O twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (eseje; Fundacja Zeszytów Literackich 2002, ISBN 83-917979-1-0) – nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2003^[3]
• W ogrodzie ziemskim. Książka o Miłoszu (eseje; Wydawnictwo Sic! 2004, ISBN 83-88807-52-8)
• Michał Anioł. Nieszczęśliwy Rzymianin (eseje; Wydawnictwo Sic! 2009, ISBN 978-83-60457-88-7)
• Spacery po Rzymie, Zeszyty Literackie 2010, ISBN 978-83-60046-23-4.
• Historie florenckie, Zeszyty Literackie 2015

Przekłady

• Maurice Merleau-Ponty, Proza świata. Eseje o mowie (wespół ze Stanisławem Cichowiczem i Jolantą Skoczylas; Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1976, 1999, ISBN 83-07-02710-1)
• Paul Ricœur, Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie (Wydawnictwo PAX 1975; 1985, ISBN 83-211-0518-1; De Agostini we współpracy z Ediciones Altaya Polska 2003, ISBN 83-7316-119-8)
• Michel Philibert, Paul Ricœur, czyli wolność na miarę nadziei (szkic o twórczości i wybór tekstów; wespół z Haliną Bortnowską i Stanisławem Cichowiczem; PAX 1976)

Opracowania i prace redakcyjne

• Honoriusz Balzak, Jaszczur (opracowanie redakcyjne; tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, Julian Rogoziński; Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1999, ISBN 83-04-04475-7; seria: „Biblioteka Narodowa, seria 2, nr 240”)
• Albert Camus, Cztery powieści (autorka posłowia; tłum. Maria Zenowicz-Brandys, Joanna Guze; Świat Książki 2000, ISBN 83-7227-548-3)
• Stendhal, Czerwone i czarne (autorka posłowia; tłum. Tadeusz Boy-Żeleński; Świat Książki 2005, ISBN 83-7391-701-2)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Ewa Bieńkowska na stronie internetowej kwartalnika „Zeszyty Literackie”
• Ewa Bieńkowska, „W ogrodzie ziemskim. Książka o Miłoszu” (Culture.pl)
• Ewa Bieńkowska – „Dwie Francje. O terroryzmie intelektualnym”; „Res Publica”, marzec 2001 r.
• Ewa Bieńkowska – „Sprawa Dreyfusa”; „Gazeta Wyborcza”, 19.05.1995 r.
• Ewa Bieńkowska – „Kosmiczny parlament. Co ma nam dziś do powiedzenia teatr romantyczny?”; „Tygodnik Powszechny” – „Apokryf”, nr 51-52/1998
• Ewa Bieńkowska – Stary poeta (wspomnienie o Czesławie Miłoszu). milosz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-05)].
• MarekM. Radziwon MarekM., W ogrodzie ziemskim. Książka o Miłoszu , Bieńkowska, Ewa [online], wyborcza.pl, 29 listopada 2004 [dostęp 2021-03-07] .
• Ewa Bieńkowska – „Ile dywizji ma Giedroyc?”; „Tygodnik Powszechny” nr 39, 24 września 2000 r.. culture.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-30)].