Eugeniusz Madejski

Eugeniusz Madejski

Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1908 Książ Wielki
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1986 Książ Wielki
Zawód, zajęcie	nauczyciel, historyk
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz Madejski (ur. 30 listopada 1908 w Książu Wielkim, zm. 8 lipca 1986 tamże) – polski historyk, założyciel i dyrektor^[1] szkoły średniej w Książu Wielkim, doktor historii.

Życiorys

Urodził się 30 listopada 1908 r. w Książu Wielkim i tam rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Po jej ukończeniu przeprowadził się z rodziną do miejscowości Lipie w gminie Krasocin i zaczął uczęszczać do gimnazjum w Kielcach. Naukę przerwał w 1927 r. z powodu trudnej sytuacji finansowej rodziców. W 1928 r. powrócił do Książa Wielkiego, gdzie przez rok pracował w Spółdzielni Kasa Stefczyka. W latach 1929–1931 odbywał służbę wojskową w wojskach łączności. Po jej ukończeniu zamieszkał w Krakowie. W 1932 r. ożenił się z Jadwigą Żelaśkiewicz, mieszkanką Książa Wielkiego. Młode małżeństwo osiedliło się w Krakowie, gdzie Madejski pracował i kontynuował przerwaną naukę. W 1935 r. zdał eksternistycznie maturę i został przyjęty na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie studiował dwa kierunki – filologię polską i historię. Studia ukończył w 1939 roku. Potem krótko pracował w Archiwum Państwowym w Krakowie. W czasie okupacji niemieckiej był nauczycielem w Zasadniczej Szkole Rolniczej. Do końca wojny prowadził na terenie Książa Wielkiego komplety tajnego nauczania na poziomie szkoły średniej. Należał do konspiracji cywilnej ZWK–AK. Używał wtedy pseudonimu „Kowalczyk”^[2] .

Po wyzwoleniu uczestniczył w organizowaniu gimnazjum w Książu Wielkim, którego został dyrektorem. Zainicjował też odbudowę pałacu „Na Mirowie” i powstanie Liceum Ogólnokształcącego. W latach 1946–1952 pełnił funkcję dyrektora Zespołu Szkół w Książu Wielkim. W 1946 r. obronił pracę doktorską uzyskując tytuł doktora filozofii w zakresie historii. W 1952 r. ze względów politycznych został odwołany z funkcji dyrektora, w 1953 r. zrezygnował z pracy w szkole i przez rok pracował w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Do pracy w szkolnictwie wrócił w 1954 r. Został zrehabilitowany w 1957 r. przez Wojewódzką Komisję Rehabilitacyjną przy Wydziale Oświaty Prezydium WRN w Krakowie. Zmarł 8 lipca 1986 r. w Książu Wielkim i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym^[2] .

Odznaczenia

W 1966 r. został odznaczony Odznaką Tysiąclecia Polski i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1981 r. uzyskał tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL.

Upamiętnienie

• W 1997 r. w pałacu Na Mirowie wmurowano tablicę pamiątkową, którą ufundowali pierwsi absolwenci Liceum Ogólnokształcącego z 1951 roku.
• W Książu Wielkim ulica na której mieszkał, została nazwana jego imieniem^[3].

Twórczość

• Był współautorem wydawnictwa „Miasta Polskie w Tysiącleciu”
• Publikował artykuły historyczne w czasopismach:

1. Chłopska Droga
2. Studia Historyczne
3. Polska Sztuka Ludowa

• Zbierał materiały historyczne na temat Książa Wielkiego i Krasocina na podstawie których powstało wiele artykułów, opisy zabytków i książki takie jak:

1. W Sarmackim Krasocinie
2. Dzieje Książa Wielkiego do 2004 r.
3. Kościół Parafialny św. Wojciecha w Książu Wielkim
4. Pałac Myszkowskich w Książu Wielkim

Przypisy

Bibliografia

• Gazeta miechowska. miechow.info/gazeta?id=1923. [dostęp 2020-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-09)]. (pol.).
• Dzieje Książa Wielkiego do 2004 r. – Wydawca Studio Typografii Profesjonalnej "KorGraf", 201
• W sarmackim Krasocinie, red. E. Kosik, E.Madejski,
• http://www.ksiazwielki.eu/features/ciekawostki
• https://web.archive.org/web/20180128180421/http://zsppksiaz.republika.pl/Historia.html
• http://ksiazwielki.eu/1200-ksiaz-wielki-plan-i-spis-ulic
• http://nowedrogi.eu/malopolskie/ksiaz-wielki/doktora-madejskiego/