Dywizja Jazdy Wojsk Litwy Środkowej

Dywizja Jazdy Wojsk Litwy Środkowejwielka jednostka jazdy Wojsk Litwy Środkowej.

Historia dywizji

Dywizja Jazy została sformowana 16 października 1920 roku w składzie I Korpusu Wojsk Litwy Środkowej. 1 lutego 1921 roku ze składu I Dyonu „Huzarów Śmierci” Litwy Środkowej wyłączono pluton łączności i pluton karabinków maszynowych, które włączono w skład szwadronu sztabowego Dywizji Jazdy Wojsk Litwy Środkowej[1].

Na podstawie rozkazu Nr 4 Naczelnego Dowódcy Wojsk Litwy Środkowej z dnia 24 lutego 1921 roku dotychczasowy I Korpus został przemianowany na Grupę Wojsk Litwy Środkowej. Dwa dni później generał podporucznik Antoni Longin Baranowski pełniący czasowo, w zastępstwie, obowiązki dowódcy Grupy wydał rozkaz organizacyjny Nr 1, w którym nakazał szefowi sztabu, podpułkownikowi Sztabu Generalnego Ludwikowi Lichtarowiczowi przeprowadzić reorganizację korpusu. Wspomniana reorganizacja miała być przeprowadzona na następujących zasadach: Dywizja Jazdy przemianowana na Brygadę Jazdy, skład brygady pozostał bez zmian, podpułkownik Mścisław Butkiewicz objął na powrót dowództwo 13 pułku ułanów, a pułkownik Terencjusz O’Brien de Lacy objął Centrum Wyszkolenia Brygady Kawalerii. Ponadto z dniem 1 marca 1921 roku szwadron zapasowy z rozwiązanej Brygady Zapasowej został podporządkowany bezpośrednio dowódcy Brygady Kawalerii, a pod względem gospodarczym przydzielony do Pułku Ułanów Grodzieńskich[2].

W maju 1921 roku Brygada Jazdy Grupy Wojsk Litwy Środkowej (Grupy „Bieniakonie”) została przeformowana w III Brygadę Jazdy[3].

Organizacja dywizji

Dowódcy dywizji i brygady

Przypisy

  1. Marek Gajewski, Huzarzy śmierci wojny 1920 r., Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1999, ISBN 83-86232-06-4, s. 47.
  2. Rozkaz organizacyjny Nr 1 Dowództwa Grupy Wojsk Litwy Środkowej z 26 lutego 1921 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 77.
  3. Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5, Centralne Archiwum Wojskowe, Warszawa 1973.

Bibliografia

  • HenrykH. Wielecki HenrykH., RudolfR. Sieradzki RudolfR., Wojsko Polskie 1921-1939. Organizacja i odznaki kawalerii, Warszawa: Wydawnictwo CREAR, 1992, ISBN 83-900345-0-7, OCLC 834075857 .
  • p
  • d
  • e
Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej
Rodowód
Naczelne władze wojskowe
Rodzaje sił zbrojnych
Formacje
Bronie
Służby
  • duszpasterska
  • geograficzna
  • intendentury
  • inżynieryjno-saperska
  • kolejowa
  • remontu
  • sprawiedliwości
  • zdrowia
  • weterynarii
  • uzbrojenia
  • lotnictwa
  • żeglugi śródlądowej
  • łączności
  • etapowa
  • jeniecka
  • poborowa
WP w 1939
Inne

  • p
  • d
  • e
Korpus, dywizje, GO Jazdy
Brygady jazdy (wojenne)
Brygady jazdy
Dywizje kawalerii
  • 1 DK
  • 2 DK
  • 3 DK
  • 4 DK
Samodzielne brygady kawalerii
Brygady kawalerii
Brygady kawalerii (1929–1937)
Grupy Operacyjne Kawalerii 1939
Brygady kawalerii 1939
Jednostki improwizowane
w 1939
Pułki ułanów (szwoleżerów)
Pułki strzelców konnych (dragonów)
Dywizjony artylerii konnej
szwadrony pionierów
szwadrony łączności
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 10 BK
  • WBPM
Inne
Kawaleria zmotoryzowana
Ośrodki zapasowe kawalerii
Improwizowane (rezerwowe)
oddziały kawalerii (1939)