Drzewiarz czerwonodzioby
Campylorhamphus trochilirostris[1] | |||
(Lichtenstein, 1820) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | tyrankowce | ||
Rodzina | tęgosterowate | ||
Podrodzina | tęgostery | ||
Rodzaj | Campylorhamphus | ||
Gatunek | drzewiarz czerwonodzioby | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
Zasięg występowania | |||
| |||
|
Drzewiarz czerwonodzioby[4], tęgoster cienkodzioby (Campylorhamphus trochilirostris) – gatunek ptaka z podrodziny tęgosterów w rodzinie tęgosterowatych (Dendrocolaptidae). Występuje w Ameryce Południowej oraz w Panamie (Ameryka Centralna).
Morfologia
- Opis gatunku
- Oliwkowobrązowe lub rudobrązowe z jaskrawymi pręgami. Jasny brzuch. Dziób czerwonawy, długi i zagięty[5].
- Średnie wymiary
- Długość ciała – 22–28 cm; masa ciała – 30–55 g[2].
Ekologia i zachowanie
- Biotop
- Lasy tropikalne, w tym lasy galeriowe oraz odizolowane, wilgotne sawanny w typie campo cerrado, suche lasy typu chaco[5].
- Pożywienie
- Żywi się owadami i pająkami, niekiedy małymi kręgowcami, np. płazami. Większą zdobycz uderza o pień przed zjedzeniem celem ogłuszenia jej. Czasami spotykany w stadach mieszanych, ale zazwyczaj przebywa samotnie lub w parach[5].
- Rozmnażanie
- Zniesienie liczy 2–3 jaja składane w dziupli. Oba ptaki z pary wysiadują jaja i opiekują się młodymi[5].
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się kilkanaście podgatunków C. trochilirostris[2][6]:
- C. t. brevipennis Griscom, 1932 – wschodnia Panama i północno-zachodnia Kolumbia
- drzewiarz smukły[4] (C. t. venezuelensis) (Chapman, 1889) – północna Kolumbia, północna i środkowa Wenezuela
- drzewiarz nadbrzeżny[4] (C. t. thoracicus) (Sclater, PL, 1860) – południowo-zachodnia Kolumbia i zachodni Ekwador
- C. t. zarumillanus Stolzmann, 1926 – północno-zachodnie Peru
- C. t. napensis Chapman, 1925 – wschodni Ekwador i wschodnie Peru
- C. t. notabilis Zimmer, JT, 1934 – zachodnia Brazylia na południe od Amazonki
- C. t. snethlageae Zimmer, JT, 1934 – środkowa Brazylia
- C. t. major Ridgway, 1911 – w głębi lądu w północno-wschodniej, wschodniej i południowo-wschodniej Brazylii. Obejmuje proponowane taksony omissus i guttistriatus.
- drzewiarz czerwonodzioby[4] (C. t. trochilirostris) (Lichtenstein, MHK, 1820) – wybrzeża północno-wschodniej Brazylii
- C. t. devius Zimmer, JT, 1934 – zachodnia i środkowa Boliwia
- C. t. lafresnayanus (d’Orbigny, 1846) – wschodnia Boliwia, południowo-zachodnia Brazylia i zachodni Paragwaj
- C. t. hellmayri Laubmann, 1930 – południowo-zachodni Paragwaj i północna Argentyna
Status
IUCN uznaje drzewiarza czerwonodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków organizacji Partners in Flight z 2019 roku, mieści się w przedziale 0,5–5,0 milionów dorosłych osobników. Ptak ten opisywany jest jako dość pospolity, ale rozmieszczony plamowo. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Campylorhamphus trochilirostris, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Marantz, C.A., Aleixo, A., Bevier, L.R. & Patten, M.A.: Red-billed Scythebill (Campylorhamphus trochilirostris). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2019. [dostęp 2019-12-297].
- ↑ a b BirdLife International, Campylorhamphus trochilirostris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2014.3 [dostęp 2015-03-18] (ang.).
- ↑ a b c d Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Dendrocolaptinae Gray,GR, 1840 – tęgostery (wersja: 2021-01-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-09].
- ↑ a b c d David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 357. ISBN 978-83-01-15733-3.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Ovenbirds, woodcreepers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: rødbuetreløper