Donnacha Dennehy

Donnacha Dennehy (2010)

Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1970
Dublin

Pochodzenie

irlandzkie

Instrumenty

flet, flet prosty

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pedagog

Powiązania

Crash Ensemble

Multimedia w Wikimedia Commons

Strona internetowa

Donnacha Dennehy (ur. 17 sierpnia 1970 w Dublinie)^[1] – irlandzki kompozytor i pedagog.

Życiorys

Zaczął komponować w wieku 10 lat. Studiował w Royal Irish Academy of Music w Dublinie grę na flecie i flecie prostym u Doris Keogh oraz teorię i harmonię u Williama Yorka. Kontynuował studia w dublińskim Trinity College u Hormoza Farhata (kompozycja), Michaela Taylora (analiza muzyczna) i Josepha Groococka (kontrapunkt)^[1]. Następnie, dzięki otrzymanemu stypendium Fulbrighta, podjął studia doktoranckie na University of Illinois at Urbana-Champaign, gdzie studiował pod kierunkiem Herberta Brüna, Salvatora Martirano i Williama Brooksa^[1]^[2]. Po powrocie do Dublina otrzymał stanowisko wykładowcy w Trinity College^[1].

W 1977, razem z dyrygentem i pianistą Andrew Synottem oraz klarnecistą Michaelem Seaverem, założył Crash Ensemble – zespół złożony z młodych muzyków grających współczesną muzykę nowych kierunków, m.in. minimalizmu, postminimalizmu, a także muzykę elektroakustyczną i multimedialną. Dennehy został dyrektorem muzycznym zespołu. Crash Ensemble stał się najbardziej aktywnym irlandzkim zespołem muzyki nowej, z długą listą zamówień i prawykonań utworów Dennehy’ego i innych współczesnych kompozytorów z całego świata^[1].

W 2014 Dennehy dołączył do grona wykładowców na wydziale muzycznym w Princeton University, jest profesorem nadzwyczajnym^[3]. W latach 2013–2014 był kompozytorem-rezydentem w Fort Worth Symphony Orchestra. Jest członkiem i stypendystą irlandzkiego stowarzyszenia Aosdána.

Twórczość

W swoich wczesnych kompozycjach post-minimalistycznych, bazujących bardziej na idiomie muzycznym Louisa Andriessena niż na amerykańskim minimalizmie, Dennehy wykorzystuje szereg technik rytmicznych (generalnie impulsowych, choć często nieregularnych) i porusza szerokie spektrum konsonansu i dysonansu. Przełomem w jego twórczości był skomponowany dla Crash Ensemble Junk Box Fraud (1997), który wprowadził nową jakość w irlandzkiej muzyce współczesnej^[1].

W późniejszym okresie interesował się też mikrotonami i rozwiązaniami opartymi na spektrum harmonicznym. Przykładem może być utwór Hive na chór i orkiestrę (2005). W innej jego kompozycji Grá Agus Bás, realizowanej ze śpiewakiem Iarlą Ó Lionáirdem, wykorzystał tradycyjny irlandzki styl staronowy irl. Sean-Nós Nua. Utwór ten miał premierę w lutym 2007^[4].

W czerwcu 2007 NMC Records wydało Elastic Harmonic – pierwszy autorski album poświęcony jego muzyce, a wiosną 2011 Nonesuch wydał album z Grá Agus Bás oraz That the Night Come^[5]. Jego opera The Hunger opowiadająca o wielkim głodzie w Irlandii (2016) miała premierę w czerwcu 2016, w Kennedy Center w Waszyngtonie, a następnie była wystawiana w St. Louis oraz w Brooklyn Academy of Music, oba wykonania z orkiestrą Alarm Will Sound^[6].

Dennehy komponował na zamówienie wielu zespołów i instytucji muzycznych, m.in. Crash Ensemble, Carnegie Hall, Wigmore Hall, Metropolitan Museum of Art, BBC, RTE National Symphony Orchestra, Kronos Quartet^[3].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])

Utwory orkiestrowe i kameralne

Junk Box Fraud (1997)
The Vandal (2000)
O (2002)
Elastic Harmonic (2005); na skrzypce i orkiestrę
Hive (2005); na głos i orkiestrę
Aisling Gheal (2007); na głos i orkiestrę kameralną
Grá agus Bás (2007); na głos i orkiestrę kameralną
Crane (2009)
That the Night Come (2010); na sopran i orkiestrę kameralną
If he died, what then (2012); na sopran i orkiestrę kameralną
Disposable Dissonance (2012)
The Hunger (część I–IV) 2013; na sopran i orkiestrę kameralną
Three Sean Nós Settings (2013); na głos i orkiestrę
Dirty Light (2013)
Turn (2014)

Utwory na zespół instrumentalny

Pluck, Stroke, and Hammer (1997); na kwintet fortepianowy
The Traces of a Revolutionary Song (1998)
A Game for Gentlemen Played by Thugs (1999)
Severance (1999)
Ecstasis, full stop (1999); na kwartet smyczkowy i podkład muzyczny
Counting (2000); na kwartet smyczkowy i podkład muzyczny
Derailed (2000)
Composition for percussion, loops, blips and flesh (2002); na sekstet perkusyjny
Glamour Sleeper (2002)
Streetwalker (2003)
The Pale (2003); na kwartet saksofonowy i sekstet perkusyjny
The Blotting (2004)
Table Manners (2004); na kwartet perkusyjny
Mild, Medium-Lasting, Artificial Happiness (2004); na kwartet saksofonowy i 4 dowolne instrumenty brzmiące jak kwartet
Tilt (2006); na kwartet gitar elektrycznych
Bulb (2006); na trio fortepianowe
Pushpulling (2007); na kwartet smyczkowy
Fold (2008)
STAMP (2008); na kwartet smyczkowy
As An Nós (2009)
An Irish Process (2009)
Céad Slán (One Hundred Goodbyes) (2011); na kwartet smyczkowy i podkład muzyczny

Utwory na głos z instrumentem

Two Yeats Songs (1993); na sopran i flet
Hinterlands (2002); na 2 głosy żeńskie i podkład muzyczny
To Herbert Brun (2002); na głos, saksofon, puzon, konrabas i live electronics
The Weathering (2004); na sopran, flet prosty, perkusję, skrzypce i video
Swift's Epitaph (2008); na kontratenor i perkusję

Utwory solowe (elektroakustyczne)

Work for Organ (1992)
GUBU (1995); na taśmę
Begobs I–IV (1995); na fortepian
Metropolis Mutabilis (1995); na taśmę i video ad libitum
Voitures (1996); na obój i taśmę
Curves (1997); na harmonijkę ustną ze wzmacniaczem i taśmę and tape
Swerve (1998); na flet i taśmę
FAT (2000); na flet i taśmę
Mad, Avid, Sad (2000); na organy
pAt (2001); na fortepian i taśmę
[H]interlands (2002); na 2 głosy żeńskie i taśmę
PADDY (2003); na perkusję
BRAT (2000/5); na flet prost i taśmę (aranżacja FAT)
North Strand (2007); na fortepian
North Circular (2007); na fortepian
Reservoir (2007); na fortepian
Stainless Staining (2007); na fortepian i podkład muzyczny
Overstrung (2010); skrzypce i podkład muzyczny

Utwory sceniczne

Misterman (2011); muzyka do sztuki teatralnej Endy Walsha
The Last Hotel (2015); opera, libretto: Enda Walsh
The Hunger (2016) opera dokumentalna, tekst: Asenath Nicholson, anonim
The Second Violinist (2017); opera, libretto: Enda Walsh

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Bob Gilmore: Dennehy, Donnacha. [w:] Oxford Music Online. Grove Music Online [on-line]. 2009-09-09. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)]. (ang.).
↑ Donnacha Dennehy on “Grá Agus Bás: Love and Death”. [w:] Princeton University's – The Fund for Irish Studies [on-line]. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (ang.).
↑ ^a ^b Donnacha Dennehy Associate Professor of Music. [w:] Princeton University [on-line]. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)]. (ang.).
↑ Vivien Schwettzer: A Genre, Old and Irish, Is Renewed. Crash Ensemble at Carnegie Hall. [w:] The New York Times. Music [on-line]. s. 2013-05-20. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (ang.).
↑ Andrew Clements: Dennehy: Grá agus Bás; That the Night Come – review. [w:] The Guardian. Classical Music [on-line]. 2011-05-19. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)]. (ang.).
↑ Corinna da Fonseca-Wollheim: Review: An Unsatisfying Opera (or Is It a Lecture?). [w:] The New York Times Europe. Music [on-line]. 2016-10-03. [dostęp 2018-03-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-23)]. (ang.).