Dobroć
Ten artykuł dotyczy pojęcia fizycznego. Zobacz też: dobro.
Dobroć (symbol: Q) – wielkość charakteryzująca ilościowo układ rezonansowy. Określa, ile razy amplituda wymuszonych drgań rezonansowych jest większa niż analogiczna amplituda w obszarze częstości nierezonansowych.
Dobroć wyraża się wzorem[1]:
gdzie:
- – energia drgań,
- – energia tracona w jednym okresie drgania,
- – częstotliwość rezonansowa układu drgań,
- – średnia moc tracona przez układ.
Dobroć określa szerokość połówkową krzywej rezonansowej:
gdzie:
- – różnica częstotliwości, dla których energia drgań jest równa połowie energii maksymalnej występującej dla częstotliwości
Obwody elektryczne
Dla cewki o indukcyjności L dobroć wynosi:
gdzie:
- – częstość zmian prądu w radianach na sekundę,
- – induktancja cewki,
- – zastępcza szeregowa rezystancja cewki.
Dla kondensatora o pojemności C dobroć wyraża się wzorem:
gdzie:
- – częstość zmian prądu w radianach na sekundę,
- – kapacytancja kondensatora,
- – zastępcza szeregowa rezystancja kondensatora.
W obwodzie szeregowym zawierającym cewkę i kondensator[1]:
gdzie:
- – zastępcza szeregowa rezystancja układu.
W obwodzie równoległym zawierającym cewkę i kondensator[2]:
gdzie:
- – zastępcza równoległa rezystancja układu.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zobacz multimedia związane z tematem: Dobroć |
Zobacz hasło dobroć w Wikisłowniku |
- Kalkulator częstotliwości odcięcia –3 dB przy danej częstotliwości i dobroci. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
Kontrola autorytatywna (wartość niemianowana):
- GND: 4296822-7
Encyklopedie internetowe:
- PWN: 3893277
- Britannica: technology/quality-factor
- Catalana: 0107849