Ditiokarbaminiany
Ten artykuł należy dopracować:
od 2024-05 → napisać/poprawić definicję,
od 2024-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
od 2024-05 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ditiokarbaminiany
1. Sole kwasu dimetyloditiokarbaminowego:
- ziram (Zn)
- febram (Fe)
2. Sole kwasu etylenobistiokarbaminowego:
- maneb (Mn)
- zineb (Zn)
- nabam (Na)
- mankozeb (Mn)
3. Dwusiarczki, np.
- dwusiarczek czterometylotiuramu [disiarczek bis(dimetylotiokarbamoilu)] – TMTD (ang. tetramethylthiuram disulfide) o wzorze (CH3)2N-C(S)-S-S-C(S)-N(CH3)2.
Właściwości
- rozpuszczalne w wodzie
- dobrze wchłaniają się przez przewód pokarmowy i układ oddechowy
- wybiórczo gromadzą się w tarczycy i gruczołach płciowych
- utrzymują się w organizmie 4–6 dni
- mała toksyczność dla ssaków (III klasa toksyczności)
Mechanizm toksycznego działania
- powodują miejscowe podrażnienia i reakcje uczuleniowe
- blokują grupy SH enzymów i białek
- hamują aktywność enzymów cyklu kwasów trojkarboksylowych
- upośledziają metabolizm tkankowy
- hamują aktywność tyroksyny
- działają wolotwórczo
Kontrola autorytatywna (strukturalna klasa indywiduów chemicznych):
- NKC: ph290656