Descalzas Reales
![]() Fasada Descalzas Reales | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Madryt | ||
Kościół | |||
Właściciel | |||
Klauzura | tak | ||
Typ zakonu | żeński | ||
Obiekty sakralne | |||
Fundator | Joanna Austriacka | ||
Data budowy | 1557 | ||
Położenie na mapie miasta Madrytu ![]() | |||
Położenie na mapie Hiszpanii ![]() | |||
Położenie na mapie wspólnoty autonomicznej Madrytu ![]() | |||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
Klasztor klarysek Descalzas Reales w Madrycie, (dosłownie: Klasztor Bosych Królewskich) (hiszp. El Monasterio de las Descalzas Reales) – królewski klasztor klarysek w Madrycie zarządzany przez Patrimonio Nacional.
Historia
Klasztor powstał z fundacji Joanny Austriackiej (Juana de Austria), córki cesarza Karola V i matki króla Sebastiana Portugalskiego. Zajmuje on budynki dawnego pałacu Karola V i Izabeli Portugalskiej, które w 1557 r. zostały z inicjatywy Juany de Austria przekazane klaryskom. Budynki te w zasadniczej części sięgają czasów Alfonso XI i zgodnie z tradycją to tutaj miały miejsce pierwsze Kortezy w Madrycie (1339).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/Spain_Madrid_El_Monasterio_de_las_Descalzas_Reales_interior_view.jpg/220px-Spain_Madrid_El_Monasterio_de_las_Descalzas_Reales_interior_view.jpg)
Pierwsze mniszki sprowadził z Gandii św. Franciszek Borgia (Francisco de Borja) domniemany kochanek Juany de Austria. Zgodnie z założeniem fundatorki, Descalzas Reales stał się elitarnym schronieniem dla młodszych córek szlacheckich oraz owdowiałych monarchiń. Każda z nowicjuszek przekazywała na rzecz klasztoru swój posag, natomiast hojne donacje królewskie, w szczególności infantki Izabeli Klary, uczyniły z Descalzas Reales jeden z najbogatszych klasztorów w Europie. Był tu zatrudniony (1587-1611) jako kapelmistrz słynny kompozytor hiszpański Tomás Luis de Victoria.
Najbardziej znane mniszki to m.in.:
- infantka Joanna Austriacka od 1557 do 1573,
- cesarzowa Maria Hiszpańska od 1580 do 1603,
- infantka Izabela Klara Eugenia od 1621 do 1633,
- infantka Anna Dorota Austriacka, nieślubna córka cesarza Rudolfa II, która zmarła w klasztorze w 1694 r. w wieku 82 lat,
- królowa Marianna Austriacka od 1665 do 1696.
Architektura
Kościół
Kościół powstał według projektu Antonio Sillero, autorem fasady był Juan Bautista de Toledo (1559) (projektant Eskurialu), zaś absyda, chór i zakrystia są dziełem Juana Gómeza de Mora (1612) (projektant Plaza Mayor). Ołtarz główny Gaspara Becerry (1565) wraz z obrazami Juana Pantoja de la Cruz ucierpiał znacznie w pożarze kościoła w 1862.
We wnętrzu przyciągają uwagę liczne dzieła wspomnianego Becerry oraz wybitnego rzeźbiarza hiszpańskiego manieryzmu Gregorio Fernándeza, jak również marmurowa statua grobowa Juany de Austria przedstawionej jako orantka, dłuta Pompeo Leniego.
Klasztor
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Las_Descalzas_Reales1.jpg/240px-Las_Descalzas_Reales1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/36/El_triunfo_de_la_Iglesia%2C_de_Rubens.jpg/240px-El_triunfo_de_la_Iglesia%2C_de_Rubens.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d0/Las_Descalzas_Reales2.jpg/240px-Las_Descalzas_Reales2.jpg)
Klasztor jest znany z organizowanych na jego dziedzińcu procesji w czasie Wielkiego Tygodnia w szczególności w Wielki Piątek.
Klasztorne muzeum przechowuje wiele wysokiej klasy dzieł sztuki jak tapiserie flamandzkie z brukselskich warsztatów Raesa i Geubelsa wykonane według kartonów Rubensa (20 sztuk[2]), uchodzące za najpiękniejsze barokowe tkaniny na świecie. Powstały one na zamówienie infantki Izabeli Klary, która następnie przekazała je do klasztoru. Miejscem ich ekspozycji jest dawne dormitorium zakonne[3].
Tutaj także, do roku 1862, przechowywany był obraz Zwiastowanie autorstwa Fra Angelico, który to w 1611 r. otrzymał w prezencie od rodziny Farnese książę Lermy, a który obecnie można podziwiać w Muzeum Prado. Ściany zdobią obrazy manierystów hiszpańskich Alonsa Coello, Juana Pantoja de la Cruz, Bartolome Gonzaleza, Rodriga Villandrando oraz wielkich malarzy złotego wieku m.in. José Jiméneza Donoso i Claudio Coello. Nisze wypełniają ołtarze bogato zdobione złotem, koralem i malowidłami. Sąsiadują z nimi dzieła mistrzów niderlandzkich (Jana Brueghla Aksamitnego i Rubensa) oraz włoskich (Tycjan). Można podziwiać niezwykłe i kosztowne dary pochodzące z różnych zakątków Imperium Hiszpańskiego z Sycylii, Meksyku, Peru, Filipin, czy Indii (Goa), oraz portrety dzieci króla Polski Zygmunta III Wazy, przesłane Filipowi III jako wyraz solidarności rodzinnej (królowa Hiszpanii Małgorzata i królowa Polski Konstancja były siostrami).
Wspaniałe wrażanie robi również dekoracja głównej klatki schodowej (gran escalera) ozdobionej izuzjonistycznymi freskami, gdzie przedstawiono scenę dworską czasów Diego Velázqueza – klęczącą rodzinę królewską – Króla Filipa IV z żoną Marianną Austriaczką i dziećmi. Inicjatorką tej dekoracji była ksieni Anna Dorota; inskrypcja zamieszczona na fresku mówi:
- «Restauro esta escalera Sor Ana Dorotea, Marquesa de Austria, hija del Emperador Rodolfo II, religiosa de este convento. Año MDCLXXXIIII».
- «Odnowiła tę klatkę schodową siostra Anna Dorota, markiza Austriacka, córka cesarza Rudolfa II, donatorka tego klasztoru. Roku MDCLXXXIIII».
Przypisy
Linki zewnętrzne
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Descalzas Reales |
- Frommer's – Monasterio de las Descalzas Reales (ang.)
- Monasterios y Conventos Reales: Convento de las Descalzas Reales. patrimonionacional.es. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-14)]. (hiszp.)