Crystal Eastman

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Crystal Eastman

Zdjęcie Crystal Eastman zrobione w latach 1911-1916
Pełne imię i nazwisko	Crystal Catherine Eastman
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1881 Marlborough
Data śmierci	8 lipca 1928
Zawód, zajęcie	prawniczka, dziennikarka
Multimedia w Wikimedia Commons

Crystal Catherine Eastman (ur. 25 czerwca 1881 w Marlborough, zm. 8 lipca 1928^[1]) – amerykańska prawniczka, socjolożka, antymilitarystka, działaczka feministyczna, socjalistyczna i dziennikarka. Była liderką w walce o prawa wyborcze kobiet, współzałożycielką i współredaktorką wraz z bratem Maxem Eastmanem radykalnego magazynu o sztuce i polityce „The Liberator”, współzałożycielką Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności oraz współzałożycielką American Civil Liberties Union. W 2000 została wprowadzona do National Women's Hall of Fame w Seneca Falls.

Urodziła się 25 czerwca 1881 w Marlborough jako trzecia z czwórki dzieci. Jej najstarszy brat, Morgan, urodził się w 1878 i zmarł w 1884. Drugi brat, Anstice Ford Eastman, który został chirurgiem ogólnym, urodził się w 1878 i zmarł w 1937. Max był najmłodszy, urodził się w 1883^[2].

W 1883 ich rodzice, Samuel Elijah Eastman i Annis Bertha Ford, przeprowadzili się z rodziną do Canandaigua w stanie Nowy Jork. W 1889 ich matka została jedną z pierwszych kobiet wyświęconych na pastorkę protestancką w Ameryce, gdy została pastorką kościoła kongregacjonalnego^[3]. Jej ojciec również był pastorem kongregacjonalnym, a oboje pełnili tę funkcję w kościele Thomasa K. Beechera w pobliżu Elmiry^[4].

Idee humanitaryzmu miały duży wpływ na Crystal i jej brata Maxa. Wspólnie prowadzili kilka przedsięwzięć. Byli blisko siebie przez całe jej życie, nawet po tym, jak Max stał się bardziej konserwatywny^[5].

Rodzeństwo mieszkało razem przez kilka lat przy 11th Street w nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village wśród innych radykalnych aktywistów^[6]. Grupa, w skład której wchodzili Ida Rauh, Inez Milholland, Floyd Dell i Doris Stevens, spędzała także lata i weekendy w Croton-on-Hudson, gdzie Max kupił dom w 1916^[7].

Eastman ukończyła Vassar College w 1903 i uzyskała tytuł magistra socjologii (wówczas stosunkowo nowej dziedziny) na Uniwersytecie Columbia w 1904. Następnie uczęszczała do New York University Law School, którą ukończyła w 1907. Podczas studiów podyplomowych Eastman pracowała nocami jako liderka ds. rekreacji w Greenwich House Settlement, gdzie poznała dziennikarza Paula Kelloga^[8].

Pionier pracy socjalnej i redaktor czasopisma Paul Kellogg zaproponował Eastman jej pierwszą pracę polegającą na badaniu warunków pracy dla The Pittsburgh Survey. Jej raport, Work Accidents and the Law (1910), stał się kluczowym narzędziem w walce o zdrowie i bezpieczeństwo w pracy. W 1909 sędzia Charles Evans Hughes, który w tym czasie był gubernatorem Nowego Jorku, mianował Eastman do Komisji Stanu Nowy Jork ds. Odpowiedzialności Pracowników i Przyczyn Wypadków Przemysłowych, Bezrobocia i Braku Pracy w Rolnictwie^[1]. Jako pierwsza kobieta mianowana członkiem komisji, opracowała inauguracyjne prawo o odszkodowaniach dla pracowników. Model ten stał się standardem w USA podczas prezydentury Woodrowa Wilsona^[8].

W latach 1913–1914 kontynuowała kampanię na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy, pracując jako prawnik śledczy w Komisji ds. Stosunków Przemysłowych USA^[9]. Orędowała za „dotacjami na macierzyństwo”, dzięki którym matki małych dzieci otrzymywałyby świadczenia pieniężne. Twierdziła, że ​​zmniejszyłoby to przymusową zależność matek od mężczyzn, a także wzmocniłoby pozycję ekonomiczną kobiet^[10].

W 1911 jej mężem został Wallace J. Benedict, który pracował jako agent ubezpieczeniowy w Milwaukee w stanie Wisconsin, gdzie Crystal przeprowadziła się po ślubie^[9]. Kierowała tam nieudaną kampanią sufrażystek w 1912^[5].

Rozwiodła się w 1913 i wróciła na wschód, gdzie dołączyła do Alice Paul, Lucy Burns i innych w założeniu radykalnej Congressional Union for Woman Suffrage, która przekształciła się w National Woman's Party^[9]. Po uchwaleniu 19. poprawki, która przyznała kobietom prawo głosu w 1920, Crystal Eastman i Alice Paul napisały Equal Rights Amendment (ERA), po raz pierwszy wprowadzoną w 1923^[1].

Po I wojnie światowej Eastman zorganizowała w 1919 Pierwszy Kongres Feministyczny. W Nowym Jorku jej działalność doprowadziła do umieszczenia jej na czarnej liście podczas „czerwonej paniki” w latach 1919–1920. W latach 20. Eastman była felietonistką w feministycznym czasopiśmie Alice Paul, „Equal Rights”, oraz w brytyjskim tygodniku feministycznym „Time and Tide”. Twierdziła, że ​​„życie jest wielką bitwą dla całkowitej feministki”, ale była przekonana, że ​​pewnego dnia kompletna feministka odniesie całkowite zwycięstwo^[8].

Podczas I wojny światowej Crystal Eastman była jedną z założycielek Woman's Peace Party (WPP), do której wkrótce dołączyły Jane Addams, Lillian Wald i inne^[11]. Pełniła funkcję przewodniczącej oddziału w Nowym Jorku^[8]. W 1921 organizację przemianowano ją na Międzynarodową Ligę Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności, która obecnie jest najstarszą istniejącą kobiecą organizacją pokojową. Crystak Eastman została również dyrektorką wykonawczą American Union Against Militarysm, która lobbowała przeciwko przystąpieniu Ameryki do wojny europejskiej, a w 1916 skutecznie przeciwko wojnie z Meksykiem. Grupa ta dążyła do wyeliminowania spekulacji z produkcji broni i prowadziła kampanię przeciwko poborowi do wojska, imperialnej polityce i interwencjom wojskowym^[12].

Gdy Stany Zjednoczone przystąpiły do ​​I wojny światowej, Eastman zorganizowała wraz z Rogerem Baldwinem i Normanem Thomasem National Civil Liberties Bureau (NCLB), aby chronić osoby sprzeciwiające się służbie wojskowej ze względu na przekonania, lub jak sama to określiła: „Aby utrzymać tutaj coś, do czego warto będzie wrócić, gdy skończy się męcząca wojna”^[13]. NCLB przekształciło się potem w American Civil Liberties Union (ACLU), z Baldwinem na czele, a Eastman pełniącą funkcję prawnika^[14].

• 'Employers' Liability,' a Criticism Based on Facts (1909)
• Work-accidents and the Law (1910)
• Mexican-American Peace Committee (Mexican-American league) (1916)
• Work accidents and the Law (1969)
• Toward the Great Change: Crystal and Max Eastman on Feminism, Antimilitarism, and Revolution (1976)
• Crystal Eastman on Women and Revolution (1978)

• Strona internetowa poświęcona Crystal Eastman (ang.)