Centralny Dworzec Pocztowy
Dworzec Pocztowy w czasie powstania warszawskiego | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Warszawa | ||
Adres | ul. Żelazna 21 | ||
Styl architektoniczny | |||
Architekt | |||
Rozpoczęcie budowy | 1936 | ||
Ukończenie budowy | 1941 | ||
Pierwszy właściciel | |||
Położenie na mapie Warszawy | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
52°13′37,4″N 20°59′42,2″E/52,227056 20,995056 | |||
|
Centralny Dworzec Pocztowy – dawny dworzec kolejowy w Warszawie przeznaczony do obsługi ruchu pocztowego.
Historia
Dworzec Pocztowy wzniesiono częściowo na terenach dawnego Dworca Kaliskiego przy ul. Żelaznej 21, naprzeciw tzw. Domu Kolejowego znajdującego się na rogu ulic Żelaznej i Chmielnej.
Budowa według projektu Józefa Szanajcy w stylu funkcjonalistycznym rozpoczęła się w 1936[1]. Konstrukcję żelbetową zaprojektował inż. Wenczesław Poniż. Przerwana na krótko przez wybuch II wojny światowej, która zastała budynek z jednym skrzydłem w stanie surowym, pozostałymi w budowie.
Oddany do użytku w połowie września 1941[2] i pomalowany w barwy maskujące.
Zdobyty przez powstańców warszawskich w dniach 3–5 sierpnia 1944 i wówczas lekko uszkodzony. Mieściła się w nim reduta powstańcza[1].
Po wojnie częściowo odbudowany, częściowo rozebrany. Ostatni fragment budowli rozebrano w latach 2006–2007[1].
Nieruchomość jest własnością Poczty Polskiej, która planowała tam wzniesienie swojej nowej siedziby, a następnie biurowca[3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Opis i fotografie dworca