Caudron J
Caudron J | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Francja | ||
---|---|---|---|
Producent | Société des Avions Caudron | ||
Typ | wodnosamolot | ||
Konstrukcja | dwupłat | ||
Załoga | 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1913 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 silnik rotacyjny Gnome | ||
Moc | 59–75 kW (80–100 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15,1 m | ||
Długość | 9 m | ||
Powierzchnia nośna | 40 m² | ||
Masa | |||
Własna | 500 kg | ||
Startowa | 800 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 95 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 33 m/min | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Francja, Chiny, Imperium Rosyjskie, Wielka Brytania | |||
|
Caudron J – francuski dwumiejscowy wodnosamolot pływakowy w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w wytwórni Société des Avions Caudron. Produkowana seryjnie maszyna używana była w niewielkich ilościach przez lotnictwo morskie Marine nationale, Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego, Royal Naval Air Service i w Chinach.
Historia
Wodnosamolot Caudron J został zaprojektowany przez braci Gastona i René Caudron w rodzinnej wytwórni Société des Avions Caudron(inne języki) w 1913 roku[1]. Maszyna została w tym samym roku zaprezentowana na Międzynarodowej Wystawie Lotniczej[1]. Zbudowany w układzie dwupłatu dwuosobowy samolot miał dwuprzęsłową konstrukcję skrzydeł, z których górne było znacznie dłuższe od dolnego[1]. Para skośnych rozpórek rozciągała się od końca dolnego płata do krawędzi górnego[1]. Oba pływaki wyposażone były w małe kółka, które umożliwiały bezproblemowy transport samolotu na lądzie[1]. Pojedynczy ster kierunku i stery wysokości były wsparte podwójnymi zastrzałami, a na przedłużeniu steru kierunku zamontowany był mały pływak ogonowy[1]. Do napędu użyto silnik rotacyjny Gnome o mocy 75 kW (100 KM)[1].
Użycie
Francja
W 1913 roku Caudron J wziął udział w kilku zorganizowanych przez francuskie lotnictwo morskie(inne języki) konkursach, mających na celu wybór samolotu do służby na pokładach francuskich okrętów[1]. W ich wyniku Marine nationale zamówiło niewielką liczba egzemplarzy seryjnych, które używane były głównie do zadań szkolnych, operując m.in. z pokładu tendra wodnosamolotów „Foudre” (dwie sztuki) i z bazy w Deauville (maszyna oznaczona numerem 6)[1][2]. Samoloty używane były także na podwoziu kołowym[2].
Chiny
Niewielka liczba maszyn Caudron J została 13 lipca 1913 roku zakupiona przez Chiny (łącznie 16 samolotów produkcji zakładów Caudron: G.2, G.3 i J)[3].
Imperium Rosyjskie
Rosja zakupiła dwa egzemplarze samolotu, które używane były przez Marynarkę Wojenną Imperium Rosyjskiego na Morzu Czarnym[4].
Wielka Brytania
W 1913 roku Royal Naval Air Service zakupiło kilka maszyn Caudron J, które otrzymały numery 55–57[2][4]. Samoloty z numerami 55 i 56 napędzane były silnikami Gnome o mocy 80 KM i operowały z pokładu krążownika HMS „Hermes”, zaś egzemplarz o numerze 57 z silnikiem Gnome o mocy 100 KM bazował na Isle of Grain(inne języki)[4].
Opis konstrukcji i dane techniczne
Caudron J był jednosilnikowym, dwuosobowym dwupłatowym wodnosamolotem pływakowym[5]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 15,1 metra, a powierzchnia nośna 40 m²[4]. Długość samolotu wynosiła 9 metrów[4]. Masa własna wynosiła 500 kg, zaś masa całkowita (startowa) 800 kg[4]. Napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rotacyjny Gnome o mocy od 59 do 75 kW (80–100 KM)[4]. Prędkość maksymalna wynosiła 95 km/h, prędkość wznoszenia 33 metry na minutę[4].
Przypisy
Bibliografia
- James J. Davilla, Arthur M. Soltan: French Aircraft of the First World War. Stratford, Connecticut: Flying Machines Press, 1997. ISBN 0-9637110-4-0. (ang.).
- Leonard E. Opdycke: French Aeroplanes Before the Great War. Atglen: Schiffer Publishing Ltd., 1999. ISBN 0-7643-0752-5. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Sylwetka samolotu Caudron J w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-12-13]. (ros.).
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe |
|
Samoloty wielozadaniowe i szkolne |
|
Samoloty rozpoznawcze i lekkie bombowce | |
Wodnosamoloty i łodzie latające |
|
Konstrukcje prototypowe |