Bombardier Talent
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Talent 644 | |||
Producent | Bombardier Transportation | ||
---|---|---|---|
Lata budowy | od 1994 | ||
Układ wagonów | s+d+s | ||
Wymiary | |||
Masa służbowa | 57-116 Mg[a] | ||
Długość | 34,610–66,870 mm | ||
Parametry eksploatacyjne | |||
Moc ciągła | 630–1.520 kW | ||
Przyspieszenie rozruchu | 0,7–1,0 m/s² | ||
Prędkość konstrukcyjna | 100–140 km/h | ||
Parametry użytkowe | |||
Liczba miejsc siedzących | 80–199 | ||
|
Bombardier Talent – seria elektrycznych i spalinowych zestawów trakcyjnych, produkowanych od 1994 przez różne oddziały Bombardier Transportation.
Zespół ten został zaprojektowany przez Waggonfabrik Talbot tuż przed przejęciem firmy przez Bombardiera w 1995. Nazwa Talent pochodzi od niemieckiej nazwy TALbot LEichter Nahverkehrs-Triebwagen (ang. Talbot light suburban motor-coach).
Produkowany jest w wielu wariantach – wysoko- i niskopodłogowym, z napędem mieszanym z silnikami Diesla lub elektrycznymi, o różnej długości i składzie – 2, 3 lub 4 wagonowym.
Historia
Na przełomie 1995 i 1996 Waggonfabrik Talbot stworzył dwuczłonowy prototyp pojazdu Talent. Powstał on bez zamówienia na własny koszt w nadziei na poprawę trudnej sytuacji finansowej, w wyniku której przedsiębiorstwo w maju 1995 weszło w skład kanadyjskiego koncernu Bombardier Transportation. W krótkim czasie zespół został zamówiony m.in. przez Deutsche Bahn i niemieckich przewoźników regionalnych oraz Norges Statsbaner. 13 marca 1998 wyprodukowano pierwszy egzemplarz, którym była wersja trójczłonowa dla DB[1].
Użytkownicy
- Niemcy
- DB Regio
- DB Regio NRW
- DB Regio Südwest
- Euregiobahn
- Connex (Veolia Verkehr)
- Nord-Ostsee-Bahn
- NordWestBahn
- Niederbarnimer Eisenbahn
- Ostmecklenburgische Eisenbahn
- Bayerische Oberlandbahn
- eurobahn (Rhenus Keolis)
- PE Arriva
- Regiobahn
- Prignitzer Eisenbahn GmbH
- DB Regio
- Austria
- Kanada
- Ottawa O-Train
- Norwegia
- Norges Statsbaner (15 zestawów 2-wagonowych)
- Węgry
- MÁV (10 zestawów)
- Słowacja
- RegioJet (9 zestawów)
Uwagi
- ↑ występuje w różnych długościach i z różnymi napędami (diesel, elektryczny)
Przypisy
- ↑ Wagony spalinowe obcych zarządów obsługujące połączenia transgraniczne. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 297-307, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona