Bezbożnik przy pracy
Numer 15 „Bezbożnika przy pracy” z 1929 z okładką ukazującą Jezusa Chrystusa wywożonego przez robotników z fabryki na taczce | |
Częstotliwość | dziennik |
---|---|
Państwo | |
Organ prasowy | |
Tematyka | antyklerykalna |
Pierwszy numer | 1923 |
Ostatni numer | 1931 |
Bezbożnik przy pracy (ros. Безбожник у станка) – dziennik wydawany w latach dwudziestych XX wieku w Związku Radzieckim, zajmujący się tematyką antyreligijną, antyklerykalną oraz ateistyczną[1].
Historia
Pismo ukazywało się codziennie od 1923 roku i było jednym z dwóch czasopism ateistycznych. Drugim był miesięcznik „Bezbożnik”. Oba pisma nie tylko występowały przeciw religii, ale wchodziły także w polemikę ze sobą. „Bezbożnik przy pracy” posługiwał się głównie ostrą karykaturą i satyrą, mając za zadanie uderzyć w religię: rozbić ją na kawałki, wytępić tę hołotę jak chwasty. Dziennik „Bezbożnik przy pracy” był przeciwieństwem miesięcznika „Bezbożnik”, który był jego łagodniejszą wersją i powoływał się na tezę Włodzimierza Lenina, że walkę z religią należy prowadzić w oparciu o podstawy naukowe, bez korzystania ze środków administracyjnych i bez obrażania zwykłych wiernych[2].
Galeria
- Okładka z 1929 ukazująca trzech bogów islamu, chrześcijaństwa i judaizmu niszczonych przez gospodarczy plan V-letni.
- Numer pisma z 1929 nawołującego do abstynencji ukazującego Jezusa jako bimbrownika.
- „Kapitalistyczna kultura” ukazująca symbole opresji wobec ludu pracującego: swastykę, jako symbol faszyzmu, znak $ dolara jako symbol wyzysku ekonomicznego oraz Biblię i krzyż – jako symbole chrześcijaństwa.
Przypisy
Bibliografia
- Tajna dyplomacja Watykanu. Papiestwo wobec komunizmu (1917-1991). Hansjakob Stehle. Warszawa: Real Press, 1993, s. 52. ISBN 83-85878-01-7.