Beidaihe
Dzielnica Qinhuangdao | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Prowincja | Hebei | ||
Miasto | Qinhuangdao | ||
Powierzchnia | 70,14 km² | ||
Populacja (2000) • liczba ludności |
| ||
Strefa numeracyjna | 0335 | ||
Kod pocztowy | 066100 | ||
Tablice rejestracyjne | 冀C | ||
Położenie na mapie Hebei | |||
Położenie na mapie Chin | |||
39°50′05″N 119°29′04″E/39,834722 119,484444 | |||
| |||
Strona internetowa |
Beidaihe (chiń. upr. 北戴河区; pinyin Běidàihé Qū) – dzielnica prefektury miejskiej Qinhuangdao we wschodnich Chinach, w prowincji Hebei, duży ośrodek wypoczynkowy nad Zatoką Pohaj. W 2000 roku liczyła ok. 74 tys. mieszkańców[1].
Historia
W okresie dynastii Ming znajdował się tu posterunek wojskowy obsługujący niedaleką twierdzę Shanhaiguan, stanowiącą wschodni kraniec Wielkiego Muru Chińskiego. W XIX wieku Beidaihe stało się ulubionym miejscem wypoczynku dygnitarzy rządzącej wtedy Chinami dynastii Qing. Rozwój miejscowości nastąpił w latach 90. XIX wieku, po wybudowaniu linii kolejowej do Pekinu. Do Beidaihe zaczęli wówczas zjeżdżać również obcokrajowcy z zagranicznych misji i poselstw ze stolicy oraz Tianjinu.
W lutym 1954 roku Beidaihe otrzymało status dzielnicy Qinhuangdao[2].
Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w Beidaihe wybudowano zamknięte osiedla dla dygnitarzy partyjnych z dostępem do plaż. Dzięki rozbudowie infrastruktury na potrzeby administracji partyjno-państwowej w kurorcie mogły się odbywać nawet konferencje plenarne Komunistycznej Partii Chin. W okresie rewolucji kulturalnej Beidaihe zostało zamknięte dla osób z zewnątrz i nastąpiła likwidacja znajdujących się tu renomowanych restauracji i kawiarni. Ponowne otwarcie i rozwój kurortu nastąpiły po dojściu do władzy Deng Xiaopinga. W 2003 roku ówczesny przewodniczący ChRL Hu Jintao podjął decyzję o likwidacji partyjnego ośrodka wypoczynkowego w Beidaihe[3].
Atrakcje
Beidaihe swoją popularność zawdzięcza pięknym plażom i łagodnemu klimatowi. W miejscowości znajduje się wiele luksusowych pensjonatów, restauracji, kawiarni i sklepów, m.in. austriacka sieć Kieslinga. Dużą popularnością cieszą się tutejsze owoce morza oraz perły hodowlane.
Przypisy
Bibliografia
- Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.