Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1939 |
Rozformowanie |
1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
kpt. Stanisław Ostaszewski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk | |
Skład |


Kłobucki Batalion Obrony Narodowej (batalion ON „Kłobuck”) – pododdział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Organizacja i formowanie
[edytuj | edytuj kod]Batalion został sformowany w Kłobucku rozkazem Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych L.1601 z 2 maja 1939 z dniem 31 maja 1939 jako batalion Obrony Narodowej typ IV, w składzie Sieradzkiej Brygady Obrony Narodowej, według etatu batalionu ON typ IV. Jednostka została zorganizowana w oparciu o nowo utworzony 127 Obwód Przysposobienia Wojskowego. Batalion stacjonował na terenie Okręgu Korpusu Nr IV: dowództwo oraz 1 i 2 kompania w Kłobucku, natomiast 3 kompania w Krzepicach. Pod względem mobilizacji materiałowej Kłobucki Batalionu ON był przydzielony do 27 pułku piechoty w Częstochowie[1].
Kłobucki batalion ON w kampanii wrześniowej
[edytuj | edytuj kod]Ponieważ batalion znalazł się w pasie działania Armii „Kraków” został podporządkowany, pod względem taktycznym, dowódcy 7 Dywizji Piechoty i w jej składzie walczył w kampanii wrześniowej.
Osobny artykuł:Batalion ON „Kłobuck” wszedł w skład oddziałów osłonowych 7 Dywizji Piechoty. Od rozwinięcia oddziałów 7 DP wszedł w skład Oddziału Wydzielonego „Kłobuck” wraz z Kawalerią Dywizyjną 7 DP oraz z plutonem artylerii piechoty ze składu 27 pułku piechoty. Do miejscowości Krzepice do jej obrony, w pobliżu granicy polsko-niemieckiej wysunięto 3 kompanię ON „Krzepice”, ona z kolei umiejscowiła we wsiach Starokrzepice i Kukowie placówkę w sile plutonu, która wspierała pododdziały Straży Granicznej na granicy państwa.
1 września 1939 o świcie pod naporem czołowych oddziałów niemieckiej 4 Dywizji Pancernej placówki osłonowe SG i ON, wsparte plutonem ułanów z ckm z 21 pułku ułanów stoczyły potyczkę w obronie Starokrzepic i Kukowa. Po ich wyparciu do Krzepic, miasteczko i znajdująca się w nich 3 kompania ON została zbombardowana przez niemieckie lotnictwo i ostrzelana przez artylerię niemiecką. Po stoczeniu walki o miasto 3 kompania ON „Krzepice” i pododdział SG wycofały się w kierunku Kłobucka[2].
Organizacja i obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]- dowódca batalionu - kpt. Stanisław Ostaszewski[3]
- dowódca 1 kompanii ON „Kłobuck I” –
- dowódca 2 kompanii ON „Kłobuck II” –
- dowódca 3 kompanii ON „Krzepice” – por. rez. Ludwik Pawelski[3]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 1074.
- ↑ Wesołowski i Tym 2014 ↓, s. 554.
- ↑ a b Kurus 2015 ↓, s. 49.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X .
- Tadeusz Jurga: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 7, Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939 : organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1975.
- Adam Kurus: Czołgi na przedmieściach. 7 Dywizja Piechoty w obronie Częstochowy 2-3 września 1939 roku. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2015. ISBN 978-83-7889-382-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Andrzej Wesołowski, Juliusz Tym: Mokra Działoszyn 1939. Działania wielkich jednostek Grupy Operacyjnej „Piotrków” w pierwszych dniach kampanii 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo ZP, 2014. ISBN 978-83-63829-23-0.