Bachmat

Tatarski bachmat (XIX-wieczna akwarela)

Bachmat (tatar. bachmat[1]) – koń tatarski niewielkich rozmiarów, ale charakteryzujących się dużą siłą fizyczną, szybkością, zwinnością i wytrzymałością na trudy oraz na zmienne warunki klimatyczne.

W mowie potocznej występowało dawniej jako określenie człowieka niewielkiego i krępego, lecz silnego fizycznie.

O bachmatach wspomina m.in. Adam Mickiewicz:

„A młodzież na dziedzińcu biła się w palcaty
Lub ujeżdżała pańskie tureckie bachmaty.”
(Pan Tadeusz, ks. II "Zamek", w. 220-221)

Zobacz hasło bachmat w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-02-01]  (pol.).

Bibliografia

  • Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska. Warszawa: P. Laskauer, 1900, t. 1, s. 94
  • «bachmat» w Wielki słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego