|
Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1995 Zakopane |
Klub | AZS Zakopane |
Wzrost | 178 cm[1] |
Reprezentacja | Polska |
Debiut w PŚ | 19 grudnia 2015 w Engelbergu (27. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 19 grudnia 2015 w Engelbergu (27. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 13 lutego 2021 w Zakopanem (2. miejsce) |
Rekord życiowy | 235,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (14 lutego 2016)[2] |
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Andrzej Stękała (ur. 30 czerwca 1995 w Zakopanem) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu AZS Zakopane, drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2020 i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, medalista mistrzostw Polski, zwycięzca klasyfikacji generalnej FIS Cup w sezonie 2014/2015.
Przebieg kariery
W cyklach zawodów organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską zadebiutował po ukończeniu 18 lat. W sezonie 2013/2014 czterokrotnie wystąpił w FIS Cup, dwa razy zajmując miejsce w najlepszej trzydziestce[3]. W tym samym sezonie zwyciężył w cyklu Lotos Cup w kategorii Junior A[4].
W sierpniu 2014 we Frenštácie pod Radhoštěm zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym. Pierwsze punkty zdobył w swoim drugim starcie, zajmując 16. miejsce. W sezonie 2014/2015 regularnie występował w zawodach FIS Cupu, w których czterokrotnie wygrał, trzykrotnie zajął drugie i raz trzecie miejsce[5] i ostatecznie odniósł zwycięstwo w całym cyklu[6]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015, zajmując 18. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[5]. 14 marca 2015 po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 2. lokatę w Niżnym Tagile[7].
W letniej części sezonu 2015/2016 dwukrotnie stawał na podium FIS Cupu. 11 grudnia 2015 zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Renie, a dwa dni później zajął 2. miejsce. Po tych występach znalazł się w składzie reprezentacji Polski na zawody Pucharu Świata. W swoim debiutanckim starcie w tym cyklu, 19 grudnia 2015 w Engelbergu, zajął 27. miejsce, tym samym zdobywając swoje pierwsze punkty w zawodach najwyższej rangi. W kolejnych dniach jeszcze raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, w zawodach w Engelbergu zajmując 3. pozycję. Od stycznia 2016 regularnie startował w Pucharze Świata, najczęściej zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. 23 stycznia 2016 roku stanął na trzecim stopniu podium w zawodach drużynowych cyklu w Zakopanem. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został na 6. pozycji, 10 lutego w Trondheim[8]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 znalazł się na 34. miejscu ze 105 punktami[9].
W lipcu 2016 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 21. miejsce w zawodach w Wiśle. W kolejnych latach osiągał gorsze wyniki sportowe. W zimowej części sezonu 2016/2017 nie startował w Pucharze Świata, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 24. pozycji[10]. W sezonie 2017/2018 punkty w zawodach międzynarodowych zdobywał jedynie w FIS Cupie[11].
W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego kilkukrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Sezon zakończył dwukrotnym zajęciem 2. miejsca w zawodach w Czajkowskim[12]. W sierpniu 2019 był drugi w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle, a w jednym z konkursów Letniego Grand Prix w Hakubie zajął 8. miejsce. W zimowej części sezonu 2019/2020 najwyżej w zawodach Pucharu Kontynentalnego klasyfikowany był na 5. pozycji[13].
22 listopada 2020 zajął 19. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Wiśle, tym samym po ponad 4-letniej przerwie ponownie zdobywając punkty cyklu. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zajął na nich 10. miejsce indywidualnie, zaś w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Kamilem Stochem i Dawidem Kubackim, zdobył brązowy medal. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty Pucharu Świata. W grudniowych zawodach cyklu najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji, a w styczniowych – na 5. miejscu. 13 lutego 2021 po raz pierwszy stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 2. pozycję w konkursie w Zakopanem. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 30. lokatę na skoczni normalnej i 21. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Żyłą, Stochem i Kubackim, zdobył brązowy medal[14]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 16. miejscu w klasyfikacji generalnej z 473 punktami[9].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata czterokrotnie zdobył punkty, a najwyżej klasyfikowany był w marcu 2022 w Planicy, na 20. pozycji. W Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie stawał na podium, również w marcu – w Lahti był 2., a w Zakopanem zwyciężył[15]. W sezonie zimowym 2022/2023 nie zdobył punktów Pucharu Świata, a w Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji[16].
Swój rekord życiowy wynoszący 235 metrów ustanowił 14 lutego 2016 na Vikersundbakken w Vikersund, dzięki czemu odnotował wówczas drugi w historii najdłuższy lot spośród polskich skoczków narciarskich oraz najdłuższy lot oddany przez Polaka na tym obiekcie[17].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
30. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,0 m | 87,5 m | 211,6 pkt | 57,2 pkt | Piotr Żyła |
21. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 121,5 m | 122,5 m | 219,2 pkt | 57,3 pkt | Stefan Kraft |
3. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[a] | 122,5 m | 127,0 m | 1031,2 pkt (232,4 pkt) | 15,4 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
10. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 224,5 m | 215,5 m | 224,5 m | 212,0 m | 792,4 pkt | 84,8 pkt | Karl Geiger |
3. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[a] | 228,0 m | 229,0 m | 1665,5 pkt (430,2 pkt) | 62,2 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skład | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 23 stycznia | 2016 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | druż.[c] | 127,0 m | 120,0 m | 1056,7 pkt (259,1 pkt) | 3. | 65,7 pkt | Norwegia |
2. | 16 stycznia | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | druż.[d] | 137,0 m | 115,5 m | 982,3 pkt (222,5 pkt) | 2. | 8,9 pkt | Austria |
3. | 23 stycznia | 2021 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[a] | 129,0 m | 124,0 m | 1018,3 pkt (256,9 pkt) | 2. | 5,9 pkt | Norwegia |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 11 grudnia | 2015 | Rena | Renabakkene | K-99 | HS-111 | 111,0 m | 106,0 m | 277,7 pkt |
2. | 13 marca | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 140,5 m | 254,3 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 14 marca | 2015 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 129,0 m | 129,5 m | 243,0 pkt | 2. | 4,4 pkt | Anže Semenič |
2. | 11 grudnia | 2015 | Rena | Renabakkene | K-99 | HS-111 | 111,0 m | 106,0 m | 277,7 pkt | 1. | — |
3. | 13 grudnia | 2015 | Rena | Renabakkene | K-124 | HS-139 | 132,0 m | 136,0 m | 264,9 pkt | 2. | 9,3 pkt | Tilen Bartol |
4. | 28 grudnia | 2015 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 127,5 m | 134,5 m | 284,3 pkt | 3. | 14,6 pkt | Tom Hilde |
5. | 23 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-102 | 98,5 m | 99,0 m | 246,1 pkt | 2. | 3,7 pkt | Aleksander Zniszczoł |
6. | 24 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 138,5 m | 132,5 m | 269,9 pkt | 2. | 4,7 pkt | Aleksander Zniszczoł |
7. | 6 marca | 2022 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 126,0 m | 120,5 m | 266,5 pkt | 2. | 9,2 pkt | Michael Hayböck |
8. | 13 marca | 2022 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 133,5 m | 140,5 m | 254,3 pkt | 1. | — |
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 7 września | 2014 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 114,5 m | 107,5 m | 248,1 pkt |
2. | 21 września | 2014 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | 102,5 m | 96,5 m | 248,0 pkt |
3. | 10 stycznia | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 130,5 m | 264,4 pkt |
4. | 21 lutego | 2015 | Hinterzarten | Rothaus-Schanze | K-95 | HS-108 | 106,0 m | 102,0 m | 266,5 pkt |
5. | 27 września | 2015 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | 92,5 m | 95,5 m | 245,5 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 6 września | 2014 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 109,5 m | 111,0 m | 244,9 pkt | 3. | 7,2 pkt | Lukas Müller |
2. | 7 września | 2014 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 114,5 m | 107,5 m | 248,1 pkt | 1. | – |
3. | 21 września | 2014 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | 102,5 m | 96,5 m | 248,0 pkt | 1. | – |
4. | 12 grudnia | 2014 | Notodden | Tveitanbakken | K-90 | HS-100 | 98,0 m | 94,0 m | 253,0 pkt | 2. | 5,0 pkt | Joacim Ødegård Bjøreng |
5. | 10 stycznia | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 130,5 m | 264,4 pkt | 1. | – |
6. | 17 stycznia | 2015 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 107,5 m | – | 127,0 pkt | 2. | 0,1 pkt | David Zauner |
7. | 21 lutego | 2015 | Hinterzarten | Rothaus-Schanze | K-95 | HS-108 | 106,0 m | 102,0 m | 266,5 pkt | 1. | – |
8. | 22 lutego | 2015 | Hinterzarten | Rothaus-Schanze | K-95 | HS-108 | 106,5 m | 104,0 m | 273,5 pkt | 2. | 3,5 pkt | Jewgienij Klimow |
9. | 12 września | 2015 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 113,5 m | – | 129,3 pkt | 2. | 0,7 pkt | Simon Greiderer |
10. | 27 września | 2015 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | 92,5 m | 95,5 m | 245,5 pkt | 1. | – |
11. | 7 stycznia | 2017 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 128,0 m | 123,5 m | 249,7 pkt | 3. | 10,4 pkt | Ulrich Wohlgenannt |
12. | 17 września | 2023 | Einsiedeln | im. Andreasa Küttela | K-105 | HS-117 | 113,5 m | 107,5 m | 234,5 pkt | 3. | 5,6 pkt | Matija Vidic |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Zimowe mistrzostwa Polski seniorów
Stan po zakończeniu sezonu 2022/2023. Opracowano na podstawie[25].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
55. | 26 grudnia | 2010 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 81,0 m | — | 36,3 pkt | 236,3 pkt | Adam Małysz |
12. | 19 lutego | 2011 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[e] | 84,5 m | — | 372,5 pkt (88,5 pkt) | 606,8 pkt | TS Wisła Zakopane |
38. | 19 lutego | 2011 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 82,0 m | — | 83,5 pkt | 175,0 pkt | Kamil Stoch |
4. | 24 marca | 2012 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | druż.[f] | 108,5 m | 98,5 m | 764,2 pkt (159,1 pkt) | 295,3 pkt | AZS Zakopane |
27. | 25 marca | 2012 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 107,0 m | 90,5 m | 142,0 pkt | 143,9 pkt | Kamil Stoch |
8. | 27 marca | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[f] | 95,0 m | 96,5 | 530,8 pkt (129,2 pkt) | 456,7 pkt | AZS Zakopane |
44. | 27 marca | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 98,5 m | — | 70,3 pkt | 246,5 pkt | Maciej Kot |
11. | 23 grudnia | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 107,5 m | 121,0 m | 202,3 pkt | 52,8 pkt | Piotr Żyła |
2. | 24 marca | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 127,0 m | 124,0 m | 271,5 pkt | 38,6 pkt | Kamil Stoch |
1. | 25 marca | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | druż.[g] | 128,5 m | 126,5 m | 973,6 pkt (256,5 pkt) | — |
5. | 22 marca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 128,5 m | 126,0 m | 256,1 pkt | 17,3 pkt | Maciej Kot |
1. | 23 marca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[h] | 132,0 m | 126,0 m | 962,6 pkt (261,9 pkt) | — |
11. | 26 grudnia | 2016 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 115,0 m | 111,5 m | 196,2 pkt | 77,2 pkt | Piotr Żyła |
8. | 26 grudnia | 2017 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 99,0 m | 120,0 m | 184,7 pkt | 69,6 pkt | Stefan Hula |
3. | 22 grudnia | 2020 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 128,5 m | – | 148,2 pkt | 8,1 pkt | Tomasz Pilch |
4. | 23 grudnia | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 137,0 m | 133,5 m | 300,8 pkt | 12,5 pkt | Kamil Stoch |
17. | 22 grudnia | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 87,0 m | 127,0 m | 195,9 pkt | 104,3 pkt | Kamil Stoch |
Letnie mistrzostwa Polski seniorów
Stan po zakończeniu sezonu letniego 2022. Opracowano na podstawie[25].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
28. | 1 września | 2013 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 90,5 m | 81,5 m | 184,5 pkt | 82,0 pkt | Dawid Kubacki |
19. | 19 lipca | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 114,5 m | 114,5 m | 205,2 pkt | 74,4 pkt | Kamil Stoch |
6. | 20 lipca | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[i] | 122,0 m | 107,0 m | 802,5 pkt (203,2 pkt) | 124,0 pkt | AZS Zakopane |
16. | 11 października | 2014 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 92,5 m | 92,0 m | 213,0 pkt | 63,0 pkt | Piotr Żyła |
18. | 18 lipca | 2015 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 110,5 m | 109,5 m | 186,0 pkt | 80,6 pkt | Dawid Kubacki |
3. | 9 października | 2015 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,5 m | 105,0 m | 263,5 pkt | 5,0 pkt | Dawid Kubacki |
1. | 10 października | 2015 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[j] | 99,0 m | 99,0 m | 960 pkt (247,5 pkt) | — |
10. | 8 października | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,0 m | 117,5 m | 224,1 pkt | 68,3 pkt | Maciej Kot |
1. | 9 października | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[k] | 128,0 m | 126,0 m | 972,8 pkt (254,2 pkt) | — |
12. | 27 października | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | ind. | 124,0 m | 124,5 m | 251,1 pkt | 69,5 pkt | Dawid Kubacki |
1. | 12 października | 2019 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | druż.[l] | 98,5 m | — | 499,8 pkt (135,9 pkt) | — |
6. | 12 października | 2019 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | ind. | 100,0 m | 95,0 m | 245,7 pkt | 20,7 pkt | Piotr Żyła |
2. | 17 października | 2020 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | ind. | 97,5 m | 98,5 m | 261,7 pkt | 1,0 pkt | Dawid Kubacki |
2. | 18 października | 2020 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | druż.[m] | 103,5 m | 102,5 m | 913,5 pkt (263,0 pkt) | 125,0 pkt | WSS Wisła |
15. | 28 października | 2021 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | ind. | 92,5 m | 100,5 m | 242,7 pkt | 36,5 pkt | Piotr Żyła |
3. | 29 października | 2021 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. | 92,5 m | 100,5 m | 942,0 pkt (222,0 pkt) | 49,0 pkt | WSS Wisła |
18. | 18 października | 2022 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | ind. | 89,0 m | 89,5 m | 232,2 pkt | 77,1 pkt | Dawid Kubacki |
3. | 19 października | 2022 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. | 97,0 m | 91,5 m | 900,7 pkt (221,5 pkt) | 46,4 pkt | TS Wisła Zakopane |
Uwagi
- ↑ a b c d e Skład zespołu: Piotr Żyła, Andrzej Stękała, Kamil Stoch, Dawid Kubacki
- ↑ a b Skład zespołu: Krzysztof Leja, Adam Ruda, Andrzej Stękała, Przemysław Kantyka
- ↑ Skład zespołu: Andrzej Stękała, Maciej Kot, Stefan Hula, Kamil Stoch
- ↑ Skład drużyny: Piotr Żyła, Kamil Stoch, Andrzej Stękała, Dawid Kubacki
- ↑ Stękała znalazł się w trzeciej drużynie AZS Zakopane, która wystąpiła w składzie: Kamil Gałysa, Bartosz Gąsienica-Laskowy, Marcin Miętus, Andrzej Stękała.
- ↑ a b Stękała znalazł się w drugiej drużynie AZS Zakopane, która wystąpiła w składzie: Jakub Kot, Krzysztof Leja. Grzegorz Miętus, Andrzej Stękała.
- ↑ Skład zespołu: Jakub Kot, Maciej Kot, Andrzej Stękała, Andrzej Zapotoczny
- ↑ Skład zespołu: Jakub Kot, Maciej Kot, Krzysztof Leja, Andrzej Stękała
- ↑ Stękała znalazł się w drugiej drużynie AZS Zakopane, która wystąpiła w składzie: Wojciech Gąsienica-Kotelnicki, Jakub Kot, Krzysztof Leja, Andrzej Stękała.
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Leja, Andrzej Stękała, Andrzej Zapotoczny
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Krzysztof Leja, Krzysztof Miętus, Andrzej Stękała
- ↑ Skład zespołu: Andrzej Stękała, Maciej Kot, Mateusz Gruszka, Krzysztof Leja
- ↑ Skład zespołu: Andrzej Stękała, Maciej Kot, Mateusz Gruszka, Stanisław Ciszek
Przypisy
- ↑ Dominik Formela: STĘKAŁA Andrzej (Polska). skijumping.pl, 2016-10-16. [dostęp 2019-02-20].
- ↑ Skoki Narciarskie - Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-03-30].
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2020-12-31]. (ang.).
- ↑ Lotos Cup 2014. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2015-03-19].
- ↑ a b STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2020-12-31]. (ang.).
- ↑ a b STEKALA Andrzej - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-17]. (ang.).
- ↑ Andrzej Mysiak: CoC Niżnyj Tagił: Semenic zwycięża, Stękała na podium!. skokinarciarskie.pl, 2015-03-14. [dostęp 2015-03-14].
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f STEKALA Andrzej - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-13]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2021-02-18]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-08-13]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-24]. (ang.).
- ↑ Adam Bucholz: PŚ w Vikersund: Hauer wygrywa kwalifikacje, rekord życiowy Stękały!. skijumping.pl, 2016-02-14. [dostęp 2020-12-31].
- ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2021-03-28. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
- ↑ Season 2021/2022 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2022-03-27. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
- ↑ Season 2022/2023 - PLANICA 7 STANDINGS. fis-ski.com, 2023-04-02. [dostęp 2023-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
- ↑ STEKALA Andrzej - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-17]. (ang.).
- ↑ a b STEKALA Andrzej - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-17]. (ang.).
- ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-10-01].
Bibliografia
- STEKALA Andrzej - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2020-12-31]. (ang.).
- STEKALA Andrzej 1995.06.30 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-06-18].
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Złoty medal | |
---|
Srebrny medal | |
---|
Brązowy medal | |
---|
Zdobywcy FIS Cup w skokach narciarskich
Reprezentacja Polski w skokach narciarskich w sezonie 2022/2023