Andrzej Sieroszewski

Andrzej Sieroszewski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1933
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 lipca 2012
Warszawa

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: literaturoznawstwo węgierskie
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1966

Habilitacja

1975

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej Krzyż Kawalerski Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny)

Andrzej Stefan Sieroszewski (ur. 16 kwietnia 1933 w Warszawie, zm. 25 lipca 2012 tamże) – polski hungarolog, tłumacz.

Życiorys

Grób Andrzeja Sieroszewskiego na Cmentarzu Powązkowskim

W 1957 ukończył studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, tam doktoryzował się w 1966, habilitował w 1975, w 1991 mianowany profesorem nadzwyczajnym, w latach 1978–1981, 1983–1990 i 1997–2003 kierował Katedrą Filologii Węgierskiej (od 1998 Katedrą Hungarystyki), w latach 1990–1996 był dziekanem Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego. Należał do Międzynarodowego Towarzystwa Hungarologicznego (członkiem jego zarządu od 1996), Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk (członkiem jego zarządu 1999–2003), Polskiego Pen Clubu (członkiem jego zarządu od 2007, wcześniej członkiem Komisji Rewizyjnej)

Był jednym z autorów wyboru Antologia poezji węgierskiej (wyd. 1975) i autorem wyboru Antologia współczesnego dramatu węgierskiego (wyd. 1982). Poza tłumaczeniami opublikował także Maurycy Beniowski w literackiej legendzie (1970), Węgierska i polska powieść historyczna w dobie romantyzmu (1976). Swojemu dziadkowi Wacławowi Sieroszewskiemu poświęcił biografię Wacława Sieroszewskiego żywot niespokojny (wyd. pośmiertnie 2015).

W 1996 otrzymał Medal Jánosa Lotza, w 2003 Medal Komisji Edukacji Narodowej, był odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej.

Tłumaczenia

  • Margit Kaffka Barwy i lata (1960)
  • Magda Szabó Sarenka (1961)
  • László Makkai Stefan Bator w Siedmiogrodzie (1961)
  • Géza Gárdonyi Byłem niewolnikiem Hunów (1962)
  • Margit Altay Opowieści starego zegara (1962)
  • Dezső Kosztolányi Ptaszyna (1962)
  • Magda Szabó Bal maskowy (1964)
  • Endre Fejes Cmentarz starego żelastwa (1965)
  • Magda Szabó Powiedzcie Zsófice... (1965)
  • 11 opowiadań węgierskich (1967) – z Tadeuszem Olszańskim i Janem Zimierskim
  • Sándor Somogyi Tóth Byłeś prorokiem, kochanie (1968)
  • József Hunyady Żeglarz Siedmiu Mórz. Przygody preszburskiego Robinsona Karola Jettinga (1969)
  • László Németh Litość (1970)
  • György Moldova Zielono-biała narzeczona i inne opowiadania (1972) – Tadeuszem Olszańskim i Janem Zimierskim
  • Sándor Somogyi Tóth Gabi (1973)
  • Mihály Sükösd Wariacje na temat powieści (1975) – w serii Biblioteka Krytyki Współczesnej
  • Ferenc Karinthy Noc Don Juana (1978)
  • Menyhért Lakatos Krajobraz widziany przez dym (1979)
  • Csaba Gy. Kiss Dziennik polski (1980–1982) (2000)

Bibliografia

  • Złota księga nauk humanistycznych 2004, wyd. 2004
  • biogram na stronie whoiswho-verlag.ch
  • ISNI: 0000000083855055
  • VIAF: 57617437
  • LCCN: n81108194
  • GND: 1072828014
  • BnF: 127842313
  • SUDOC: 200643908
  • NKC: jx20121219006
  • NTA: 129988057
  • PLWABN: 9810625553105606
  • NUKAT: n95018955
  • J9U: 987007279803005171
  • PTBNP: 1718121