Andrea Ferrari

Andrea Carlo Ferrari

Kardynał prezbiter

Tu fortitudo mea

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1850
Lalatta

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1921
Mediolan

Miejsce pochówku

Katedra w Mediolanie

Arcybiskup Mediolanu

Okres sprawowania

1894–1921

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

20 grudnia 1873

Nominacja biskupia

29 maja 1890
biskup Guastalla

Sakra biskupia

29 czerwca 1890

Kreacja kardynalska

18 maja 1894
Leon XIII

Kościół tytularny

S. Anastasiae

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

29 czerwca 1890

Konsekrator

Lucido Maria Parocchi

Współkonsekratorzy

Vincenzo Leone Sallua
Giovanni Maria Majoli

Konsekrowani biskupi
Emilio Maria Miniati	24 maja 1894
Angelo Maria Meraviglia Mantegazza	24 maja 1894
Paolo Carlo Francesco Origo	21 kwietnia 1895
Giuseppe Salvatore Scatti	27 lutego 1898
Pasquale Morganti	22 czerwca 1902
Federico Domenico Sala	15 lutego 1903
Carlo Castelli	7 grudnia 1904
Giovanni Mauri	7 grudnia 1904
Luigi Bignami	14 stycznia 1906
Ernesto Maria Piovella	12 maja 1907
Leonida Mapelli	6 stycznia 1908
Luigi Maria Marelli	6 stycznia 1908
Dionisio Vismara	29 czerwca 1909
Giovanni Rosi	29 stycznia 1911
Camillo Francesco Carrara	26 lutego 1911
Eugenio Tosi	16 kwietnia 1911
Cleto Cassani	17 kwietnia 1911
Giovanni Gamberoni	25 maja 1911
Pompeo Ghezzi	14 stycznia 1912
Carlo Pensa	8 września 1912
Emilio Poletti	29 września 1912
Ludovico Antomelli	15 czerwca 1913
Pietro Calchi Novati	7 lutego 1915
Simone Pietro Grassi	25 kwietnia 1915
Carlo Minoretti	16 stycznia 1916

Błogosławiony
Andrzej Ferrari
tercjarz
Beatyfikacja	10 maja 1987 Plac Świętego Piotra przez Jana Pawła II
Wspomnienie	2 lutego

Andrea Carlo Ferrari OFS (ur. 13 sierpnia 1850 w Lalatta, zm. 2 lutego 1921 w Mediolanie) – włoski duchowny katolicki, tercjarz franciszkański^[1], arcybiskup Mediolanu (1894-1921), kardynał, błogosławiony Kościoła rzymskokatolickiego.

Przyszedł na świat jako Andrea Ferrari. Ukończył seminarium w rodzinnej diecezji Parma i został wyświęcony na kapłana 20 grudnia 1873. Pracował m.in. jako wykładowca w seminarium (fizyka i matematyka). Był też rektorem. W latach późniejszych wykładał teologię fundamentalną i historię Kościoła.

29 maja 1890 mianowany biskupem Guastalla. Konsekrował go kardynał Lucido Maria Parocchi. W pierwszą rocznicę nominacji biskupiej przeniesiony na biskupstwo Como. 18 maja 1894 otrzymał kapelusz kardynalski, a trzy dni później został arcybiskupem Mediolanu. Przybrał wtedy drugie imię Carlo na cześć św. Karola Boromeusza. Brał udział w konklawe 1903 i 1914 roku. Pochowany w kaplicy Virgo Potens w katedrze mediolańskiej. Jego następcą w Mediolanie został przyszły papież Pius XI – Achille Ratti.

Beatyfikacja

Jego beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 10 maja 1987 roku.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 2 lutego.

Zobacz też

Przypisy

↑ Index ac status causarum beatificationis et canonizationis quae a Postulatione Generali OFM pertractantur. Rzym: Postulazione Generale OFM, 2009, s. 70.

Bibliografia

The Cardinals of the Holy Roman Church - sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów (autor: Salvador Miranda) (ang.)
Catholic-Hierarchy (bishop) (ang.)

Biskupi i Arcybiskupi Mediolanu

Biskupi Mediolanu	Anatalon Święty Kajus Kastrycjan Kalimerus Mona Mirokles (do 316) Matern (316–328) Protazy Algisi (328–343) Eustorgiusz (344–350) Dionizy Mariani (350–355) Auksencjusz (355–374) Święty Ambroży (374–397) Symplicjan Soresini (397–400) Weneriusz z Mediolanu (400–408) Marolo (408–423) Martynian Osio (423–435) Gliceriusz Landriani (436–438) Łazarz Beccardi (438–449) Euzebiusz Pagani (449–462) Geroncjusz Bescapè (462–465) Benignus Bossi (465–472) Senator Settala (472–475) Teodor I de' Medici (475–490) Wawrzyniec I Litta (490–512) Eustorgiusz II (512–518) Magnus de' Trincheri (518–530) Dacjusz Agliati (530–552) Witalis de' Cittadini (552–555) Fronton (biskup Mediolanu) (556–566) Auzan Crivelli (566–567) Honorat Castiglioni (568–572) Wawrzyniec II (573–592) Konstantyn de' Cittadini (593–600) Deodatus (601–629) Asteriusz (biskup Mediolanu) (630–640) Fortus (641–643) Jan I Bono (649–660) Antonin Fontana (660–661) Maurycyliusz (661–662) Ampeliusz (667–672) Manswet Savelli (672–681) Benedykt I Crespi (681–725)
Arcybiskupi Mediolanu	Teodor II (725–739) Arifred (741–742) Stabilis (742–744) Natal (746–747) Leto Marcellino (745–759) Tommaso Grassi (759–783) Pietro I Oldrati (784–801) Odelperto (803–813) Anzelm I Biglia (813–818) Buono Castiglioni (818–822) Angilberto I (822–823) Angilberto II Pusterla (824–859) Tadone (860–868) Ansperto Confalonieri da Biassono (868–881) Anzelm II Capra (882–896) Landolfo I Grassi (896–899) Andrea da Carcano (899–906) Aicone Oldrati (906–918) Gariberto di Besana (918–921) Lamperto (921–931) Ilduino (931–936) Arderico Cotta (936–948) Adelmano (948–953) Valperto de' Medici (953–970) Arnolfo I (970–974) Godfryd (974–979) Landolfo II da Carcano (980–998) Arnolfo II da Arsago (998–1018) Ariberto da Intimiano (1018–1045) Gwido da Velate (1045–1069) Attone (1072–1085) Anselmo da Ro (1086–1093) Arnolfo III (1093–1097) Anselmo da Bovisio (1097–1101) Grossolano (1102–1112) Giordano da Clivio (1112–1120) Olrico (1120–1126) Anselmo Pusterla (1126–1135) Bernard z Clairvaux (elekt 1135) Robaldo (1135–1145) Oberto da Pirovano (1146–1166) Galdino Valvassi della Sala (1166–1176) Algisio da Pirovano (1176–1185) Uberto Crivelli (1185–1187) Milone da Cardano (1187–1195) Uberto da Terzago (1195–1196) Filippo da Lampugnano (1196–1206) Uberto da Pirovano (1206–1211) Gerardo da Sessa (elekt 1211) Henryk I da Settala (1213–1230) Wilhelm I da Rizolio (1230–1241) Leon da Perego (1241–1257) Ottone Visconti (1262–1295) Rufin da Frisseto (1295–1296) Franciszek I da Parma (1296–1308) Cassone Torriani (1308–1317) Aicardo da Intimiano (1317–1339) Giovanni II Visconti (1342–1354) Roberto Visconti (1354–1361) Guglielmo II Pusterla (1361–1370) Simone da Borsano (1370–1380) Antonio de' Saluzzi (1380–1401) Pietro Filargo (1402–1410) Franciszek II Crippa (1409–1414) Bartolomeo de la Capra (1414–1433) Francesco Piccolpasso (1433–1443) Enrico Rampini (1443–1450) Giovanni Visconti (1450–1453) Niccolò Amidano (1453–1454) Timoteo Maffei (1454) Gabriele Sforza (1454–1457) Carlo da Forlì (1457–1461) Stefano Nardini (1461–1484) Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Guido Antonio Arcimboldi (1488–1497) Ottaviano Arcimboldi (1497) Ippolito I d’Este (1497–1520) Ippolito II d’Este (1520–1550) Jan Angelo Arcimboldi (1550–1555) Filip II Archinti (1556–1558) Giovanni Angelo Medici (1558–1559) Karol Boromeusz (1560–1584) Gasparo Visconti (1584–1595) Federico Borromeo (1595–1631) Cesare Monti (1632–1650) Alfonso Litta (1652–1679) Federico Visconti (1681–1693) Federico Caccia (1693–1699) Giuseppe Archinto (1699–1712) Benedetto Erba Odescalchi (1712–1737) Gaetano Stampa (1737–1742) Giuseppe Pozzobonelli (1743–1783) Filippo Maria Visconti (1784–1801) Giovanni Battista Caprara (1802–1810) Karl Kajetan Gaisruck (1816–1846) Barttolomeo Carlo Romilli (1847–1859) Paolo Angelo Ballerini (1859–1867) Luigi Nazari di Calabiana (1867–1893) Andrea Carlo Ferrari (1894–1921) Achille Ratti (1921–1922) Eugenio Tosi (1922–1929) Ildefonso Cardinal Schuster (1929–1954) Giovanni Battista Montini (1954–1963) Giovanni Colombo (1963–1979) Carlo Maria Martini (1979–2002) Dionigi Tettamanzi (2002–2011) Angelo Scola (2011-2017) Mario Delpini (od 2017)

Biskupi Mediolanu