Analiza modalna

Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Analiza modalna – technika badania własności dynamicznych obiektów mechanicznych. Poprzez własności dynamiczne rozumie się częstości drgań własnych, postacie drgań oraz wartości współczynników tłumienia.

Badając istniejący obiekt można przeprowadzić analizę korzystając z dwóch metod:

• metody eksperymentalnej – poprzez sztuczne wprowadzenie do układu wymuszenia (przykładowo zewnętrznej siły)
• metody eksploatacyjnej – gdzie dynamika obiektu wynika z wymuszeń związanych z eksploatacją

W powyższych przypadkach konieczne jest mierzenie odpowiedzi układu w punktach na rzeczywistym obiekcie. Jeżeli takowy nie istnieje możliwe jest zastosowanie metody teoretycznej (rozwiązanie zagadnienia własnego), co wiąże się ze zbudowaniem teoretycznego modelu analizowanego układu.

Analiza modalna jest często stosowana w diagnostyce maszyn. Pozwala ona określić poprawność pracy urządzeń, zmniejszyć ryzyko nagłej awarii oraz zredukować poziom wytwarzanego hałasu. Ponadto umożliwia porównanie częstości wymuszeń w układzie z częstościami drgań własnych. Pokrywanie się tych wartości prowadzi do zjawiska rezonansu, co wiąże się z gwałtownym narastaniem amplitudy przemieszczeń punktów układu.

Przykłady badanych obiektów:

• silniki
• generatory elektryczne
• urządzenia wyposażone w elementy wirujące z dużymi prędkościami(śmigła, wentylatory, turbiny)
• przekładnie mechaniczne
• mosty
• fundamenty

• Wibroakustyka
• Drgania
• Analiza dynamiczna