Alexandre do Nascimento
Kardynał prezbiter | |||
Alexandre do Nascimento (2020) | |||
| |||
Kraj działania | Angola | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 marca 1925 | ||
Arcybiskup metropolita luandy | |||
Okres sprawowania | 1986–2001 | ||
Arcybiskup metropolita lubango | |||
Okres sprawowania | 1977–1986 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 20 grudnia 1952 | ||
Nominacja biskupia | 10 sierpnia 1975 | ||
Sakra biskupia | 31 sierpnia 1975 | ||
Kreacja kardynalska | 2 lutego 1983 | ||
Kościół tytularny | S. Marco in Agro Laurentino | ||
|
Data konsekracji | 31 sierpnia 1975 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Luanda | ||||||||||||||
Miejsce | katedra św. Pawła | ||||||||||||||
Konsekrator | Giovanni De Andrea | ||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Manuel Nunes Gabriel | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Alexandre do Nascimento (ur. 1 marca 1925 w Malanje) – angolski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny malanje w latach 1975–1977, arcybiskup metropolita lubango w latach 1977–1986, kardynał prezbiter od 1983, arcybiskup metropolita luandy w latach 1986–2001, od 2001 arcybiskup senior archidiecezji luandzkiej.
Życiorys
Studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie oraz na Uniwersytecie w Lizbonie. Przyjął święcenia kapłańskie 20 grudnia 1952 w Rzymie z rąk Luigiego Traglia, biskupa pomocniczego Rzymu. W 1953 powrócił po studiach do Angoli, był wykładowcą seminarium w Luandzie oraz szefem redakcji miejscowego dziennika katolickiego "O apostolado". Głosił kazania w katedrze metropolitalnej w Luandzie. W 1961 został zmuszony do opuszczenia Angoli; osiadł w Lizbonie, gdzie prowadził działalność duszpasterską m.in. wśród organizacji młodzieżowych. W 1971 powrócił do Angoli, wykładał w Instytucie Nauk Społecznych im. Piusa XII w Lubango, pracował w kurii archidiecezjalnej Lubango, prowadził pracę duszpasterską wśród studentów i dawnych więźniów politycznych. Koordynował działalność Caritasu Angoli.
10 sierpnia 1975 został mianowany biskupem Malanje, przyjął sakrę biskupią 31 sierpnia 1975 z rąk arcybiskupa Giovanniego De Andrea, delegata apostolskiego w Angoli. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Angoli (do 1981). W lutym 1977 przeszedł na stolicę arcybiskupią Lubango; przez pewien czas pełnił funkcję administratora apostolskiego ad nutum Sanctae Sedis diecezji Onjiva. Jesienią 1982 spędził miesiąc w rękach porywaczy z angolskiej partyzantki.
2 lutego 1983 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Marco in Agro Laurentino. Od 16 lutego 1986 był arcybiskupem Luandy, zrezygnował z rządów archidiecezją w styczniu 2001 po osiągnięciu wieku emerytalnego (75 lat). Jego następcą został abp Damião António Franklin. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Angoli i Wysp Św. Tomasza, uczestniczył w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.
1 marca 2005 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe, nie mógł brać udziału w wyborze następcy zmarłego w kwietniu 2005 Jana Pawła II.
Po śmierci kard. Jozefa Tomki 8 sierpnia 2022 roku, został najstarszym żyjącym kardynałem[1].
Przypisy
- ↑ Zmarł nestor Kolegium Kardynalskiego. ekai.pl. [dostęp 2022-08-08].
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Alexandre do Nascimento na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.)
- Alexandre do Nascimento w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Alexandre do Nascimento [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2001-01-23] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 236 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 123
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat