Aleksandyr Foł
Data urodzenia | 3 lipca 1933 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 1 marca 2006 | ||
Wicepremier | |||
Okres | od 28 grudnia 1979 | ||
Przynależność polityczna | |||
Minister oświaty | |||
Okres | od 28 grudnia 1979 | ||
Poprzednik | |||
Następca | Iłczo Dimitrow | ||
Odznaczenia | |||
|
Aleksandyr Nikołaew Foł (bułg. Александър Николаев Фол; ur. 3 lipca 1933 w Sofii, zm. 1 marca 2006 w Sofii[1]) – bułgarski historyk, filolog i polityk komunistyczny, działacz Bułgarskiej Partii Komunistycznej, minister oświaty (1979–1986)[1].
Pochodzenie i edukacja
Był synem pisarza i reżysera Nikołaja Foła i Wery z d. Bojadżiewej. W 1957 ukończył studia z zakresu historii i filologii klasycznej na Uniwersytecie Sofijskim. Studia kontynuował w paryskim Collège de France i w Niemieckim Instytucie Archeologicznym w Berlinie.
Działalność naukowa
Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę naukową na Uniwersytecie Sofijskim. Specjalizował się w historii kultury starożytnej Grecji i Tracji. W 1972 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1975 zwyczajnego. Należał do grona założycieli Katedry Historii Starożytnej i Trakologii na Uniwersytecie Sofijskim, a także Instytutu Trakologii, będącego oddziałem Bułgarskiej Akademii Nauk, którym kierował do 1992. Od 1972 organizował kongresy trakologiczne, był także współautorem wystawy Skarby Tracji, otwartej w Sofii w 1974. Autor kilkunastu monografii poświęconych historii starożytnej. Był członkiem korespondentem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk, a także członkiem honorowym Rumuńskiego Instytutu Trakologii.
Działalność polityczna
Od lat 60. XX w. Aleksandyr Foł należał do grona młodych intelektualistów bułgarskich, współpracujących z Ludmiłą Żiwkową. Był współorganizatorem wystawy prezentujących bułgarskie skarbu sztuki trackiej, którą udostępniono w 25 krajach świata. W latach 1979–1986 kierował ministerstwem edukacji. W latach 1981–1990 był członkiem Komitetu Centralnego Bułgarskiej Partii Komunistycznej.
Życie prywatne
Był żonaty (żona Walerija Foł jest historykiem), miał córkę Aleksandrę. Zmarł na chorobę nowotworową i został pochowany na stołecznym Cmentarzu Centralnym.
Odznaczenia i wyróżnienia
Za swoją działalność naukową i polityczną Foł został uhonorowany Orderem Starej Płaniny, Medalem Świętego Cyryla, a także francuskim Orderem Sztuki i Literatury. W sąsiedztwie Instytutu Trakologii znajduje się obelisk poświęcony pamięci Aleksandra Foła[2]. Imię Aleksandra Foła nosi jedna z ulic w południowej części Sofii.
Wybrane publikacje
- 1967: Епаминонд. Държавно военно издателство, Sofia
- 1969: Тракийско военно изкуство, Държавно военно издателство, Sofia.
- 1970: Демографска и социална структура на древна Тракия, Наука и изкуство, Sofia.
- 1972: Политическа история на траките, Наука и изкуство, Sofia.
- 1975: Тракия и Балканите през ранно-елинистическата епоха, Наука и изкуство, Sofia.
- 1990: Политика и култура на древна Тракия, Наука и изкуство, Sofia.
- 2001: Тракийската култура: Казано и премълчано, Рива, Sofia.
Przypisy
Bibliografia
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 487-488. ISBN 978-954-430-603-8.