 kapitan administracji (piechoty)
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Adolf Gustaw Ulrych |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik referatu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Adolf Gustaw Ulrych (ur. 23 lutego 1895 w Szczakowej, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 23 lutego 1895 w Szczakowej, w ówczesnym powiecie chrzanowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego i Józefy z domu Böhm[1][2][3][4][5][6][7].
W czasie I wojny światowej jako uczeń szkoły realnej wstąpił do Legionów Polskich[3]. Walczył w szeregach 4 pułku piechoty jako jednoroczny sekcyny[3]. Po odzyskaniu niepodległości służył w kompanii sztabowej Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków[3], a później w Oddziale I Sztabu DOGen. Kraków i Okręgowym Zakładzie Gospodarczym[8]. 14 kwietnia 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 kwietnia tego roku podporucznikiem w piechocie[9]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami pełnił funkcję komendanta stacji zaopatrzenia Krasne[10]. 21 grudnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[11].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 1166. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk piechoty Legionów[12]. Później został przeniesiony do 50 pułku piechoty w Kowlu[13][14][15][16][17][18]. Od 1925 dowodził kompanią, a potem plutonem artylerii pułkowej[8]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 152. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19]. W 1938 był już przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[20][2]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Bochnia na stanowisku kierownika II referatu uzupełnień[21].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w Starobielsku[8]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[22]. Figuruje na tzw. liście Gajdideja (poz. 3398)[23].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[24]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[25][26][27]
- Krzyż Walecznych – 16 września 1922 „za udział w b. Legionach Polskich”[28][2]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[20][2]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adolf Gustaw Ulrych. Fundacja Obchodów 100 Rocznicy Odzyskania Przez Polskę Niepodległości. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 299.
- ↑ a b c d Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Ulrych Adolf. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 572, tu urodzony 22 lutego 1895.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 572.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 45 z 26 kwietnia 1919, poz. 1478.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 822.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 22 grudnia 1920, s. 1374.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 91.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 266, 431.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 244, 375.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 64, 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 59, 578.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 57.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 55.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 128.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 54.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 844.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV, 572.
- ↑ Gajowniczek 1993 ↓, s. 317.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 668, jako szer. Adolf Urlyk.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Zuzanna Gajowniczek. Lista starobielska, cz. II. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 1 (143), styczeń–marzec 1993. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.