Adam Pieńkowski
 Adam Pieńkowski (<1934) | |||
 podpułkownik | |||
| Data i miejsce urodzenia | 21 grudnia 1892 | ||
|---|---|---|---|
| Siły zbrojne |
| ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Adam Pieńkowski (ur. 21 grudnia 1892 w Godlewie, zm. ?) – podpułkownik geograf Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 21 grudnia 1892 w Godlewie, pow. ostrowskim, jako syn Napoleona Ludwika i Petroneli Ewy z d. Jerzykiewicz[1][2].
18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów[3]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[4].
W latach 1928–1939 służył w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie na stanowisku pełniącego obowiązki szefa Wydziału IV Opisowego[5][6].
Publikacje
- Adam Pieńkowski, Prusy Wschodnie. Szkic wojskowo-geograficzny i statystyczny, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1930.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6829 (10 maja 1922)[7]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[8][9]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[10][4]
- Medal Niepodległości (25 stycznia 1933)[11]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[8]
Przypisy
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-09-26] .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 50.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 2.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 495.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922 roku, s. 458.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 818.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Adam Pieńkowski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.41-3169 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-12-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Kontrola autorytatywna (osoba):
- VIAF: 311119751
- PLWABN: 9810616913505606
- NUKAT: n2006003353
