7 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa (Górska)
| Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem 7 Gwardyjska Dywizja Powietrznodesantowa (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Historia | |||
Państwo | ZSRR | ||
---|---|---|---|
Dowódcy | |||
Obecny | gen. mjr Andriej Suchowieckij | ||
Organizacja | |||
Dyslokacja | Federacja Rosyjska | ||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych FR | ||
Odznaczenia | |||
|
7 Gwardyjska Dywizja Desantowo-Szturmowa (Górska) odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Suworowa i Orderem Kutuzowa II stopnia (ros. 7-я гвардейская десантно-штурмовая (горная) Краснознаменная орденов Суворова и Кутузова 2-й степени дивизия) – związek taktyczny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, wchodzący w skład jednego z dwóch samodzielnych rodzajów wojsk Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (drugi to Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego).
Historia
W 1991 dywizja w składzie 108.,119. i 97 pułk powietrznodesantowy oraz 1141 pułk artylerii stacjonowała w Kownie na Litwie w Przybałtyckim Okręgu Wojskowym[1].
Od sierpnia 1993 dywizja była rozmieszczona na terenie Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. W latach 1993–1996 oddziały i pododdziały dywizji prowadziły działania w Abchazji.
Od stycznia 1995 do kwietnia 2004 wzmocniony samodzielny batalion dywizji realizował zadania na terytorium Republiki Czeczeńskiej. Od lutego 1998 do września 1999 operacyjna grupa manewrowa dywizji wykonywała zadania w rejonie rzeki Botlikh w Dagestanie, jako pierwsza odpierając ataki bojowników czeczeńskich w tym rejonie. Od 1999 do kwietnia 2004 dywizja brała czynny udział w operacji w Północnym Kaukazie.
Ponad 2500 spadochroniarzy dywizji zostało nagrodzonych za odwagę i bohaterstwo w wykonywaniu misji bojowych.
W sierpniu 2008 spadochroniarze jednostki wzięli udział w operacji na terytorium Gruzji. W 2012 dywizja we współpracy z jednostkami Południowego Okręgu Wojskowego i federalnymi strukturami władzy wzięła udział w operacji w górzystej części Republiki Dagestanu.
Rozkazem Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej nr 201 z dnia 20 kwietnia 2015 dywizja otrzymała Order Suworowa[2].
Struktura
Jednostka wojskowa nr 61756 (Południowy Okręg Wojskowy, Noworosyjsk.
- 108 Gwardyjski pułk powietrznodesantowy Jednostka Wojskowa nr 42091, Noworosyjsk:
- dowództwo;
- 1 batalion desantowo-szturmowy;
- 2 batalion desantowo-szturmowy;
- 1 Batalion powietrznodesantowy;
- dywizjon artylerii samobieżnej;
- bateria przeciwpancerna;
- bateria przeciwlotnicza;
- kompania rozpoznawcza;
- kompania inżynieryjna;
- kompania łączności;
- kompania zabezpieczenia desantowego;
- kompania zabezpieczenia materiałowego;
- kompania remontowa;
- kompania medyczna;
- pluton ochrony przeciwchmicznej;
- pluton dowodzenia szefa artylerii;
- pluton ochrony.
- Razem etatowo 1760 żołnierzy, na uzbrojeniu:
- 108 BMD-4:
- 42 BTR-D,
- 1 BMD-1R,
- 7 KSzM (6 BRD-1KSz, 1 R-149БMPD),
- 6 BTR-RD "Robot" (z PTRK 9K113 "Konkurs"),
- 9 BTR-3D "Skreżet" (z ZU-23-2 i PZRK),
- 8 1В119 "Reostat"",
- 18 2S9 "Nona-S".
- 247 gwardyjski pułk desantowo-szturmowy, Jednostka Wojskowa nr 54801 (Stawropol);
- 1141 gwardyjski pułk artylerii, Jednostka Wojskowa nr 40515 (Anapa);
- 3 samodzielny pułk przeciwlotniczy, Jednostka Wojskowa nr 94021 (Noworosyjsk);
- samodzielna kompania czołgów (Noworosyjsk; uzbrojona w 10 T-72B3;
- 162 samodzielny batalion rozpoznawczy, Jednostka Wojskowa nr 4377 (Noworosyjsk);
- 629 samodzielny batalion inżynieryjny, Jednostka Wojskowa 96404 (Starotitarowska);
- 743 samodzielny gwardyjski batalion łączności, Jednostka Wojskowa nr 96527 (Noworosyjsk);
- kompania wojny radioelektronicznej (Noworosyjsk);
- kompania dronów (Noworosyjsk);
- samodzielna kompania zabezpieczenia desantowego, Jednostka Wojskowa nr 96536 (Noworosyjsk);
- 1681 samodzielny batalion zabezpieczenia materiałowego, Jednostka Wojskowa nr 75302 (Noworosyjsk);
- 32 samodzielny pluton medyczny (aeromobilny), Jednostka Wojskowa nr 96502 (Noworosyjsk);
- stacja poczty wojskowej, Jednostka Wojskowa nr 63785 (Rajewska)[3].
Dowódcy
- generał major Andriej Suchowieckij do 2021
Przypisy
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 66.
- ↑ Воздушно-десантные войска. [w:] интернет-портал Минобороны России [on-line]. Министерство обороны Российской Федерации (Минобороны России). [dostęp 2021-01-02]. (ros.).
- ↑ milkavkaz: Воздушно-десантные войска ВДВ РФ. [w:] Силы специальных операций [on-line]. 23 grudnia 2015. [dostęp 2021-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-19)]. (ros.).
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- p
- d
- e
Dywizje powietrznodesantowe |
|
---|---|
Brygady powietrznodesantowe | |
Pułki powietrznodesantowe |