152 mm haubica wz. 1938 (M-10)
 152 mm haubica wz. 1938 (M-10) w Fińskim Muzeum Artylerii | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Producent | Zakłady Nr 172 w Motowilisze | ||
| Rodzaj | haubica | ||
| Historia | |||
| Prototypy | 1937 | ||
| Produkcja seryjna | 1939–1941 | ||
| Wyprodukowano | 1522 szt. | ||
| Dane taktyczno-techniczne | |||
| Kaliber | 152,4 mm | ||
| Długość lufy | L/20 | ||
| Donośność | 12 390 m | ||
| Prędkość pocz. pocisku | 508 m/s (pocisk o masie 40 kg) | ||
| Masa | 4550 kg (marszowa) | ||
| Kąt ostrzału | od -1° do +65° (w pionie), 50° (w poziomie) | ||
| Szybkostrzelność | 2-4 strz./min | ||
| Obsługa | 8-10 osób | ||
| Prędkość marszowa | 35 km/h (szosy) | ||
| |||
152 mm haubica wz. 1938 (M-10) (ros. 152-мм гаубица образца 1938 года, М-10) – radziecka haubica opracowana w 1938. Produkcję rozpoczęto w 1939 roku w Fabryce nr 172. Do końca roku wyprodukowano 4 egzemplarze, w roku 1940 – 685, a w 1941 – 833. Powstała również pewna liczba egzemplarzy z krótszą lufą, przeznaczonych do zastosowania w czołgach KW-2. Wkrótce po ataku Niemiec w 1941 haubica została wycofana z produkcji. Przyczyny tej decyzji nie są do końca jasne. Wśród możliwych powodów były trudności techniczne związane z produkcją tych dział i potrzeba ograniczenia ilości produkowanych typów do tych najbardziej niezbędnych. Następcą haubicy była 152 mm haubica wz. 1943 (D-1).
Haubice tego typu zdobyte przez wojska niemieckie były przyjęte do uzbrojenia Wehrmachtu pod oznaczeniem 15,2 cm sFH 443(r). Finlandia zdobyła 45 dział w 1941 i zakupiła 57 od Niemiec w 1944, wprowadzając je do służby pod oznaczeniem 152 H/38.
- p
- d
- e
Artyleria Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej
| Działa piechoty | |
|---|---|
| Armaty górskie | |
| Armaty przeciwpancerne |
|
| Artyleria dywizyjna |
|
| Artyleria korpuśna i armijna |
|
| Artyleria ciężka |
|
| Armaty przeciwlotnicze |
|
| Moździerze | |
| Artyleria kolejowa | |
| Artyleria forteczna |
