113 Pułk Artylerii

113 Pułk Artylerii
Ilustracja
Znak na pojazdach Pułku
Historia
Państwo

 Polska

Tradycje
Święto

9 września

Rodowód

113 pah (1951-1955)
36 dah (1955-1968)

Organizacja
Numer

JW 3330[1]

Dyslokacja

Kostrzyn nad Odrą

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

5 Saska Dywizja Pancerna
4 Dywizja Zmechanizowana

113 Pułk Artylerii (113 pa) – oddział Wojsk Rakietowych i Artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Historia

17 maja 1951 Minister Obrony Narodowej wydał rozkaz o sformowaniu 113 pułku artylerii haubic, w terminie do 1 grudnia 1952, w garnizonie Gubin-Komorów, w składzie 19 Dywizji Zmechanizowanej. W terminie do 20 grudnia 1955 pułk przeformowany został w 36 dywizjon artylerii haubic. Zmiana etatu związana była z przeformowaniem 19 DZ w 19 Dywizji Pancernej, która dwa lata później przemianowana została na 5 Saską Dywizję Pancerną. W 1968 ponownie przeformowany został w 113 pułk artylerii.

Stacjonował w garnizonie Kostrzyn nad Odrą. W 1989 pułk podporządkowany został dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej. W 1994 oddział przemianowany został na 13 pułk artylerii.

Tradycje

9 września 1996 jednostka otrzymała nazwę wyróżniającą „Kostrzyński” i imię patrona – pułkownika Mikołaja Gomólickiego oraz przyjęła dziedzictwo tradycji:

  • 1 pułku artylerii polowej 1918–1919
  • 13 Kresowego pułku artylerii lekkiej 1919–1939
  • 113 pułku artylerii haubic 1951–1955
  • 36 Dywizjonu artylerii haubic 1956–1968
  • 113 pułku artylerii 1968–1994

Na podstawie tej samej decyzji[2] Ministra Obrony Narodowej dzień 9 września ustanowiony został świętem pułku. W terminie do 31 grudnia 1998 jednostka została rozformowana, lecz jej tradycje pielęgnowane są przez kostrzyńskie Towarzystwo Miłośników 13 Kostrzyńskiego pułku artylerii.

Rozlokowanie 5 DPanc w 1989
W tym budynku zakwaterowany był sztab pułku (stan z 2008)

Struktura organizacyjna

  • dowództwo, sztab
  • bateria dowodzenia
    • plutony: rozpoznania, łączności, topograficzno-rachunkowy, rozpoznania dźwiękowego
  • dywizjon haubic 122 mm
  • dywizjon haubic 152 mm
  • pluton przeciwlotniczy
  • kompanie: zaopatrzenia, remontowa, medyczna

Razem w pułku artylerii: 18 haubic 122 mm, 18 haubic 152 mm i 4 zestawy ZU-23-2.

Dowódcy jednostki

Dowódcy 36 dah:

  • mjr Edward Dziwisz (był w 1956)[3]

Przekształcenia

113 pułk artylerii haubic (1951-1955) → 36 dywizjon artylerii haubic (1955-1968) → 113 pułk artylerii → 13 pułk artylerii

Przypisy

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. Decyzja Nr 98/MON Ministra Obrony Narodowej z 20 czerwca 1996, Dziennik Rozkazów MON z 1996, poz. 198.
  3. Nalepa 1992 ↓, s. 86.

Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Edward,Jan Nalepa: Pacyfikacja zbuntowanego miasta. Wojsko Polskie w czerwcu 1956 r. w Poznaniu w świetle dokumentów wojskowych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07959-5.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek : materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. : praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
  • p
  • d
  • e
Dywizje artylerii
Brygady artylerii
Pułki moździerzy
Pułki artylerii lekkiej
Pułki artylerii ciężkiej
Pułki artylerii przeciwpancernej
Pułki artylerii haubic
Pułki artylerii
Polowe Techniczne Bazy Rakietowe
Dywizjony rakiet taktycznych
Dywizjony dowozu rakiet
Dywizjony artylerii BROT
  • p
  • d
  • e
Rodowód
Instytucje centralne
Formacje
Struktura organizacyjna
Działania wojsk
Stalinizm w wojsku
Szkolnictwo wojskowe