(20) Massalia
Odkrywca | Jean Chacornac i | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 19 września 1852[1] | ||
Numer kolejny | 20 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny[1] | ||
Półoś wielka | 2,4085[1] au | ||
Mimośród | 0,1428[1] | ||
Peryhelium | 2,0645[1] au | ||
Aphelium | 2,7524[1] au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 3 lata 269 dni 12[1] godzin | ||
Średnia prędkość | ok. 19 km/s | ||
Inklinacja | 0,71[1]° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 160×145×130 km | ||
Masa | 5,2×1018 kg | ||
Średnia gęstość | 3,2 g/cm3 | ||
Okres obrotu | (8 h 5 min 53 s)[1] h | ||
Albedo | 0,21[1] | ||
Jasność absolutna | 6,50[1]m | ||
Typ spektralny | Typ S[1] | ||
Średnia temperatura powierzchni | ~174 K | ||
Satelity naturalne | brak danych | ||
|
(20) Massalia – jedna z większych planetoid z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta 19 września 1852 roku przez Jeana Chacornaca i niezależnie przez Annibale’a de Gasparisa.
Nazwa asteroidy pochodzi od łacińskiego odpowiednika nazwy Marsylia, gdzie Jean Chacornac dokonał swego odkrycia. Annibale de Gasparis obserwacje prowadził w Neapolu.
Orbita
Orbita (20) Massalii nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 0,71°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 3 lat i 269 dni, krążąc w średniej odległości 2,41 j.a. od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 19 km/s.
Planetoida ta jest największym obiektem w rodzinie planetoidy Massalia.
Właściwości fizyczne
(20) Massalia ma rozmiary 160×145×130 km. Jej albedo wynosi 0,21, a jasność absolutna to 6,5m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 174 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu S. Jej powierzchnia jest stosunkowo jasna i zawiera krzemiany.
Ciało to rotuje w czasie 8 godzin i 6 minut, a oś obrotu nachylona jest pod kątem 45º do płaszczyzny ekliptyki.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- (20) Massalia w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (20) Massalia w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)