Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951 |
|
|
Land | Frankrijk |
Datum | 15 juli 1951 |
Organisator | FIM |
500 cc |
Snelste ronde | Alfredo Milani |
Eerste | Alfredo Milani |
Tweede | Bill Doran |
Derde | Nello Pagani |
350 cc |
Snelste ronde | Bill Doran |
Eerste | Geoff Duke |
Tweede | Jack Brett |
Derde | Bill Doran |
250 cc |
Snelste ronde | Bruno Ruffo |
Eerste | Bruno Ruffo |
Tweede | Gianni Leoni |
Derde | Tommy Wood |
Zijspan |
Snelste ronde | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/ Ezio Ricotti |
Eerste | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli |
Tweede | Ercole Frigerio/ Ezio Ricotti |
Derde | Jean Murit/ André Emo |
De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951 was zesde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 15 juli 1951 op het Circuit d’Albi, een stratencircuit bij Albi in het departement Tarn. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc-, 250cc- en de zijspanklasse aan de start.
Algemeen
Deze eerste Franse Grand Prix die meetelde voor het wereldkampioenschap werd overschaduwd door de dood van Dario Ambrosini, die tijdens de 250cc-trainingen verongelukte. Daarop trok het team van Benelli zich voor de rest van het seizoen terug.
500cc-klasse
De overwinning van Alfredo Milani bracht de spanning in de 500cc-klasse weer enigszins terug. Bill Doran scoorde met zijn AJS Porcupine voor de tweede keer dit seizoen een podiumpositie en klom daardoor naar de derde plaats in het kampioenschap.
Uitslag 500cc-klasse | Niet gefinisht | Niet deelgenomen |
Top tien tussenstand 500cc-klasse
350cc-klasse
Geoff Duke won wel de 350cc-race in Frankrijk en hij breidde zijn voorsprong in het wereldkampioenschap flink uit omdat Les Graham geen punten scoorde. Graham werd in de stand zelfs gepasseerd door privérijder Johnny Lockett, die in de race vierde werd achter Jack Brett en Bill Doran.
Uitslag 350cc-klasse Niet deelgenomen | Onbekend[2] |
Top tien tussenstand 350cc-klasse
250cc-klasse
Zonder de verongelukte Dario Ambrosini won Bruno Ruffo de Franse 250cc-race met slechts 0,9 seconde voorsprong op zijn stalgenoot Gianni Leoni. Ruffo, die niet naar de TT van Man was gereisd, kwam nu samen met Ambrosini aan de leiding van het wereldkampioenschap te staan. Tommy Wood reed ook een Moto Guzzi, maar werd met bijna twee minuten achterstand derde. Hij zakte van de tweede naar de derde plaats in het WK.
Uitslag 250cc-klasse Niet deelgenomen | Onbekend[2] |
Top tien tussenstand 250cc-klasse
Zijspanklasse
In de zijspanrace reden Eric Oliver en Ercole Frigerio allebei de snelste ronde (3 minuten en 59,1 seconde), maar Oliver won met bakkenist Lorenzo Dobelli met bijna twaalf seconden verschil. Daardoor stonden Oliver en Frigerio samen aan de leiding van het wereldkampioenschap. Met nog slechts één race te gaan waren ze de enige titelkandidaten. Oliver was overigens ook weer een gestart in de 500cc-soloklasse, maar hij had de finish niet gehaald.
Uitslag zijspanklasse Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Tijd | Punten | 1 | Eric Oliver | Lorenzo Dobelli | Norton | 48"23'3 | 8 | 2 | Ercole Frigerio | Ezio Ricotti | Gilera | +11'7 | 6 | 3 | Jean Murit | André Emo | Norton | +1 ronde | 4 | 4 | Jacques Drion | Bob Onslow | Norton | | 3 | 5 | René Bétemps | Georges Burggraf | Triumph | | 2 | 6 | Alphonse Vervroegen | Pierre Cuvelier | FN | | 1 | | Onbekend[2] Coureur | Bakkenist | Merk | Siegfried Vogel | Leo Vinatzer | BMW | Frans Vanderschrick | Jean-Marie Stas | Norton | Marcel Masuy | Denis Jenkinson | Norton | Hans Haldemann | Josef Albisser | Norton | Cyril Smith | Bob Onslow | Norton | Pip Harris | Neil Smith | Norton | Albino Milani | Giuseppe Pizzocri | Gilera | Ernesto Merlo | Dino Magri | Gilera | Giovanni Carrù | Carlo Musso | Carrù-Triumph | |
Top tien tussenstand zijspanklasse
Bronnen, noten en/of referenties
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten