Mora (fonologia)

Mora fonologian erabiltzen den soinu unitate bat da, hizkuntza batzuetan pisu silabikoa zehazten duena; segmentuaren gainetik eta silabaren azpitik dagoen unitatea da, eta japonieraz oinarrizko unitate erritmikoa da.^[1] Izena latinezko hitzetik dator, zeinak «luzamendua» izendatzen baitu, grezierazko χρόνος (khronos) hitza itzultzeko metrikan ematen zaion zentzuan.^[2] Latinezko prosodian, hain zuzen ere, erritmoa neurtzeko unitate minimoa zen mora, silaba labur bati dagokiona.^[3] Pisu silabikoak garrantzirik ez duen hizkuntzetan, mora kontzeptua silaba kontzeptuarekin nahasten da.

Erreferentziak

↑ (Japonieraz) Kuwamoto, Yūji. (2010). ワカモノコトバフシギノヒミツ / Wakamono kotoba fushigi no himitsu. Akita: 秋田魁新報社 ISBN 978-4870202955. OCLC .1073615562.
↑ (Frantsesez) «More : Étymologie de more» www.cnrtl.fr (Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales) (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).
↑ (Frantsesez) «More : Définition de more» www.cnrtl.fr (Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales) (Noiz kontsultatua: 2024-08-23).

Ikus, gainera

Silaba
Metrika

Kanpo estekak

(Ingelesez) Ewen, Colin J; Harry van der, Hulst. (2010). The phonological structure of words : an introduction. Cambridge: Cambridge University Press ISBN 978-0521350198. OCLC .918191483.