Abdullah Goran
Abdulla Goran (Kurdish: عەبدوڵڵا گۆران, b. in 1904 in Halabja, Mandate for Mesopotamia, d. 1962 in Sulaymaniyah, Kurdistan Region of Iraq) was a leading Kurdish poet and translator of the 20th century.[1]
Biography
Abdulla was born in Halabja in 1904 and received his education in local schools and the pedagogical institute in Kirkuk. As a teacher in Kirkuk, he continued his self-education by learning new languages and studying Turkish and Western literature. He took part in radical political and social causes in the 1930s and was frequently arrested until the 14 July Revolution in 1958. He spent much effort on creating a single Kurdish literary language by merging the two Kurdish dialects Kurmanji and Sorani. He was moreover a skilled translator and translated texts from English, French, Persian and Turkish to Kurdish. He died in 1962 in Sulaymaniyah.[1]
Poetry
Goran combined traditional Kurdish classical and folk verses with contemporary lyricism and diversified the subject matter. He introduced blank verse, prose poem, and new rhyme schemes and abandoned the aruz.[1]
References
- ^ a b c Hitchins, Keith (2002). "GORĀN, ʿABD-ALLĀH SOLAYMĀN". Encyclopedia Iranica.
- v
- t
- e
- Kitêba Cilwe (text, mentioned before 1746)
- Mishefa Reş (text)
- Kalâm-e Saranjâm (religious text)
- Kurdish Shahnameh
- Evdilsemedê Babek (972–1019)
- Ali Hariri (1009–1079/80)
- Mele Perîşan (1351–1431)
- Mela Huseynê Bateyî (1417–1495)
- Elî Teremaxî
- Shaykh Mustafa Takhtayi
- Melayê Cizîrî (1570–1640)
- Şêx Şemsedînê Exlatî (1588–1674)
- Asenath Barzani (1590–1670)
- Feqiyê Teyran (1590–1660)
- Yusuf Yaska (1592–1636)
- Mistefa Bêsaranî (1642–1701)
- Ehmedê Xanî (1650–1707)
- Khana Qubadi (1700–1759)
- Marif Nodeyi (1753–1838/39)
- Xelîlê Sêrtî (1754–1843)
- Khulam Rada Khan Arkawazi (1765–1834)
- Pertew Begê Hekarî (1777–1841)
- Khâlid-i Shahrazuri (1779–1827)
- Şeyda Hewramî (1784–1852)
- Şêx Hesenê Nûranî (1786–1866)
- Şêx Nûredînê Birîfkanî (1795–1851)
- Ahmad Bag Komasi (1796–1877)
- Nalî (1797/1800–1855/56)
- Mehmûd Bayazîdî (1797–1859)
- Ya'qūb Māydashtī (1799–1871)
- Almas Khan-e Kanoule'ei
- Elî Berdeşanî (–1812)
- Salim (1800–1866)
- Mastoureh Ardalan (1805–1848)
- Mawlawi Tawagozi (1806–1882)
- Kurdî (1806/12–1830)
- Haji Qadirê Koyî (1817–1897)
- Seyîd Fehîmê Arwasî (1825–1895)
- Wali Dewane (1826–1881)
- Xalid Axayê Zêbarî (1827/28–)
- Mahwi (1830–1906)
- Sheikh Rezza Talabanî (1835–1910)
- Wefayî (1844–1902)
- Şêx Fethullah Werqanisî (1847–1900)
- Abdurrahman Aktepe (1850–1905)
- Mirza Ebdilqadire Paweyi (1850–1910)
- Osman Efendîyo Babij (1852–1929)
- Hariq (1856–1909)
- Edeb (1860–1918)
- Ehmedê Xasî (1866/67–1951)
- Piramerd (1867–1950)
- Abdullah Cevdet (1869–1932)
- Mevlanzade Rifat Bey (1869–1930)
- Nari (1874–1944)
- Muhammad Amin Zaki (1880–1948)
- Mela Xelîlê Mişextî (1888–2007)
- Nalbend (1891–1963)
- Celadet Alî Bedirxan (1893–1951)
- Erebê Şemo (1897–1978)
- Qani (1898–1965)
- Abdul Karim Mudarris (1901–2005)
- Cigerxwîn (1903–1984)
- Abdullah Goran (1904–1962)
- Osman Sabri (1905–1993)
- Emînê Evdal (1906–1964)
- Heciyê Cindî (1908–1990)
- Qanate Kurdo (1909–1985)
- Qedrîcan (1911–1972)
- Ibrahim Ahmad (1914–2000)
- Dildar (1918–1948)
- Hejar (1921–1991)
- Hemin Mukriyani (1921–1986)
- Ahmad Hardi (1922–2006)
- Shami Kermashani (1927–1984)
- Jamal Nebez (1933–2018)
- Suwara Ilkhanizada (1937–1976)
- Sherko Bekas (1940–2013)
- Şahînê Bekirê Soreklî (1946–)
- Latif Halmat (1947–)
- Abdulla Pashew (1946–)
- Abdullah Öcalan (1949–)
- Rafiq Sabir (1950–)
- Mehmed Uzun (1953–2007)
- Firat Cewerî (1959–)
- Jila Hosseini (1964–1996)
- Bachtyar Ali (1966–)
- Mahabad Qaradaghi (1966–2020)
- Faryad Shiri (1971–)